Aanbevolen, 2024

Editor'S Choice

Zorg thuis: ik kan niet meer!

Die voor thuis zorgt en voor mensen zorgt

Foto: Kuzma / iStock
inhoud
  1. Wanneer de zorg voor familieleden teveel wordt
  2. Studie: zorg kan je agressief maken
  3. Wat helpt om beter om te gaan met thuiszorg?
  4. Sinds 1 januari 2015 zijn er dankzij de hervorming van de zorg betere voordelen voor zorgverleners en hun familieleden.

, moet enorm doen. Hier vertelt een dochter hoe ze - ondanks alle liefde voor haar vader - haar grenzen bereikt.

"Soms kijk ik naar fotoalbums, met foto's uit mijn jeugd, hoe ik loop als een klein meisje in de hand van mijn vader in de Baltische Zee, hoe hij me in zijn armen in slaap draagt ​​vanuit de auto in het vakantiepensioen, waarin we altijd gezinsvakantie hebben gemaakt En hoe mijn ouders me trots vasthielden bij de hand op mijn eerste schooldag, ik was destijds zo vreselijk van streek, dat herinner ik me, wat ik me goed herinner: papa troostte me, hij was er altijd, zelfs later of ik wist niet wat ik moest doen, verloor mijn hart.

Vandaag hoop ik elke dag dat de foto's me helpen dat nooit te vergeten. Als hij me voor de tiende keer in de nacht uit bed belt, omdat hij gewoon wil weten hoe laat het is. Wanneer het spit uit zijn mond zijn hemd heeft doorweekt. Als ik voor de tweede keer in een half uur zijn luier moet verwisselen. Als hij me slaat omdat hij me niet herkent. Als ik hem knijp, hem sla, wil ik hem pijn doen met woede en uitputting. Als ik het niet meer kan doen.

Als de zorg voor familieleden teveel is

Eerst een beroerte, dan nog een. En tussendoor kroop zelfs dementie verder. Het was nooit een vraag voor mij dat mijn man en ik mijn 71-jarige vader uit het bovenste appartement, waar hij altijd met mijn moeder had gewoond, naar ons zouden brengen. We konden ook geen professionele zorg betalen. Mijn moeder verzorgde haar schoonmoeder tot de dood, mijn vader dan mijn moeder. Nooit thuis, had ze altijd gezegd. Niet thuis, zei mijn vader op een dag.

Hij is nu een half jaar in de voormalige kamer van onze dochter, die met haar vriend in een andere stad woont. Omdat hij lacht en kwijlt, kan zijn rechterkant nauwelijks bewegen. Omdat hij luiers nodig heeft en iemand die hem voedt. Dat zou misschien acceptabel zijn. Omdat hij gewoon mijn vader is, omdat ik ook met hem kon praten, met hem kon lachen.

Dementie is echter een duivel. Ze neemt vertrouwdheid van me, elke dag een beetje meer. Vaak herkent hij me niet meer, kijkt me vijandig aan, slaat me met zijn zwakke hand. Maakt elke verdomde beweging nog moeilijker. Pap, laat dat met rust, zeg ik. En op een gegeven moment word ik boos.

Onlangs bijvoorbeeld: het was midden in de nacht, eigenlijk wilde ik gewoon slapen, slapen, slapen. En vader belde steeds opnieuw. Dus ik greep hem zo hard vast dat hij jankte en de volgende dag blauwe plekken had. Het spijt me zo, pap, zei ik, huilde en streelde zijn hand. Maar toen gebeurde het opnieuw. Toen hij net zijn eten uit zijn mond liet vallen, op het vers gemaakte beddengoed. Ik schreeuwde naar hem en stopte hem op zijn arm. Toen rende ik de kamer uit en liet hem in zijn vuiligheid achter. Hij belde en riep zo goed hij kon. Ik zat achter de deur met tranen in mijn gezicht. Ik wilde hem straffen en haatte mezelf er tegelijkertijd voor.

Hij is je vader, zegt mijn man, trek jezelf samen. Maar hij kan 's morgens opstaan ​​en naar zijn werk gaan, weg van alles, weg van alles. Ik ben alleen, kan niet eens uitstappen wanneer mijn dochter niet op bezoek is of de verpleegster die een uur per dag komt. Maar ja, hij is mijn vader. Die altijd aardig tegen me was. Wie kan er niets aan doen en heeft zeker nooit willen worden wat hij nu is.

Volgens de statistieken is er zeven jaar nodig om een ​​stervende man te laten sterven. Mijn eerste gedachte toen ik dat hoorde: zo lang kan ik niet uitstaan. Mijn tweede: wat voor een ondankbare dochter ben jij, misleid je vader zijn kleine stukje leven niet. Ik wil hem niet echt dood. Ik wil gewoon dat het stopt. Op een gegeven moment zullen de foto's alleen maar mooie herinneringen zijn. En niet alleen een remedie voor woede. "

Studie: zorg kan je agressief maken

  • In Duitsland hebben ongeveer 2, 5 miljoen mensen zorg nodig. Tweederde wordt thuis verzorgd door familieleden, meestal vrouwen.
  • 17% van de zorgverleners lijdt aan een depressie.
  • In een recent onderzoek zei een derde van de respondenten met zorgervaring dat ze zich ongepast hadden gedragen: 79% van hen vervloekte / beledigde de verzorger en 6% werd fysiek agressief.

Wat helpt om beter om te gaan met thuiszorg?

Afgestudeerde psycholoog Doris Wolf zegt wat zorgzame familieleden kunnen helpen (meer tips van haar op: www.psychotipps.com ):

  • Informeer uzelf over hulpaanbiedingen: u kunt advies krijgen voor z. B. over barrièrevrij wonen, verpleeghulpmiddelen, noodoproepdiensten thuis, dagopvang, verpleegdiensten, kortetermijnzorg, zorgtoeslag.
  • Laat zorg aan zorgverlener: om het zelfvertrouwen van de geliefde te versterken, laat hem voelen dat hij nog steeds iets is dat nuttig en nodig is. Het is een opluchting voor jou.
  • Betrek anderen: Zelfs als uw familielid niet alleen kan zijn, hebt u recht op vrijheid. Zoek naar mensen die je kunnen verlichten. Ook broers en zussen en andere familieleden zijn verantwoordelijk, niet alleen jij alleen.
  • Zelfhulpgroepen: wetende dat anderen gelijk zijn opgelucht. Daarnaast kun je praktische tips krijgen in een groep. Je kunt ook ideeën uitwisselen op een forum en zo nuttige hulp en emotionele en morele steun ontvangen.
  • Blijf hobby's: ga door naar gymnastiek of naar de bioscoop, anders kun je gemakkelijk opbranden. Zorgeloos samen zijn met anderen versterkt je innerlijke balans.

Sinds 1 januari 2015 zijn er dankzij de zorghervorming betere voordelen voor mensen die zorg nodig hebben en hun familieleden.

De verpleegkundige hervorming, die sinds het begin van het jaar van kracht is, wordt nog steeds slecht begrepen. Een derde van de Duitsers kent ze niet. Dat resulteerde in een DAK-enquête. Dit zijn de belangrijkste wijzigingen:

  • Meer geld voor uitkeringen: voor thuiszorg is er nu meer geld. Dus z. Als de zorgtoeslag in stap I (zonder dementie) bijvoorbeeld is gestegen van € 235 tot € 244, is het bedrag voor uitkeringen voor langdurige zorg gestegen van € 450 tot € 468. Een overzicht van alle nieuwe diensten op www.bmg.bund.de.
  • Meer rechten voor mensen met dementie: dementiepatiënten in zorgniveau 0 hebben nu ook recht op dag- / nachtzorg en kortdurende zorg.
  • Betaald verlof: professionals die op korte termijn de zorg voor een geliefde moeten organiseren (bijv. Na een beroerte) ontvangen vanaf het begin van het jaar een pauze van tien dagen - vergelijkbaar met het ziekengeld van de kinderen.
  • Hogere subsidies voor renovaties: conversiemaatregelen die mensen die zorg nodig hebben in hun huis helpen, worden nu gesubsidieerd met maximaal 4.000 euro (voorheen 2.557 euro).
Top