Foto: Luke Casey
De tweedehands heldin
In haar "365 Challenge" -campagne creëerde Christina Dean 365 outfits uit de kleding die op de stortplaatsen van Hong Kong belandt. Het doel: de aandacht vestigen op het feit dat goed bewaarde dingen niet thuis horen in de prullenbak, maar in tweedehandswinkels.
Als Christina Dean ' s ochtends haar kleerkast opent, denkt ze soms na. Niet omdat ze niet weet wat te dragen. Maar omdat ze zich zorgen maakt dat ze teveel kleding heeft. Met haar organisatie "Redress" (herkleding) streeft de 35-jarige naar een duurzamere en bewustere benadering van mode . Deans stem draait bijna om als ze zegt dat meer bedachtzaam winkelen moet worden weggegooid - zoveel brandt ze voor haar onderwerp. "Ik ben geen vrouw die bomen omhelst, maar het milieu is belangrijk voor me", zegt ze. Ze mist zelfs het kleinste detail niet wanneer ze het heeft over haar zevendaagse fietstocht die haar een paar maanden geleden vanuit haar geboortestad Hong Kong door Zuid-China bracht - voorbij kilometerlange textielfabrieken. Het beschrijft de onnatuurlijk grijze kleur van de lucht, de doordringende geur, de straten van kuilen verlaagd door overbelaste vrachtwagens. "Elk jaar komt 79 205 ton kleding in Hong Kong terecht", zegt Dean. Het nummer kent het uit het hoofd. Net als alle andere cijfers die laten zien hoe cruciaal het is voor het milieu, wordt die mode duurzamer geproduceerd. Maar het hoge waterverbruik en het gebruik van chemicaliën zijn slechts één ding. Even belangrijk voor haar is dat elke persoon - in plaats van voortdurend nieuwe kleding te kopen en weg te gooien - zich meer moet richten op tweedehands en recycling . Om ervoor te vechten, richtte Dean, die al negen jaar met haar man en drie kinderen in Hong Kong woont, in 2007 de organisatie "Redress" op.
Elk jaar plannen Dean en haar team van zeven een "Get Redressed" -uitdaging om zoveel mogelijk met hun hart te delen via sociale netwerken. In 2013 stelde ze 365 outfits samen voor de "365 Challenge" in samenwerking met een recyclingbedrijf en stylisten uit de gigantische oude kledingbergen van de vuilstortplaatsen van Hong Kong. "Voor een deel vond ik gloednieuwe shirts en rokken met prijskaartjes", zegt ze. "Ik was geschokt over welke schatten worden weggegooid." Op Instagram liet ze dag na dag zien hoe mooie mode eruit kan zien in afval - dus ze zal daar in de toekomst niet eindigen.
Met de nieuwe "Get Redressed" -uitdaging roept Dean mensen op "Redress" om zelfs Instagram-foto's van hun outfits te uploaden naar modethema 's zoals naaien, ruilen of repareren om anderen te inspireren.
In het leven van Dean speelde mode in het verleden geen grote rol. Eigenlijk is de mode-activiste een getrainde kaakchirurg - gevormd door haar ouders, die leefden en werkten als artsen in Zambia, in het zuiden van Afrika. Maar toen ze zich realiseerde dat het niet voor haar was, volgde ze een opleiding tot journalist. Dean schreef graag over milieuproblemen. En dus ging ze voor het eerst in op de ecologische effecten van textielproductie. "Ik was verrast dat er nauwelijks organisaties zijn die zich inzetten voor duurzamere mode, dus begon ik me erbij te betrekken", zegt ze.
En hoewel hun organisatie, die modeontwerpwedstrijden, seminars en tentoonstellingen heeft gehouden, en haar eigen recyclageafdichting heeft ontwikkeld, vooral gericht op Hong Kong en de Aziatische markt, is het probleem wereldwijd. Zelfs in Duitsland landt ondanks Altkleider-containers en tweedehandswinkels veel kleding in de prullenbak. Ongeveer 100.000 ton per jaar schat de overkoepelende organisatie van kledingcollecties zonder winstoogmerk "eerlijke waardering". Dat is veel, hoewel de Duitsers de meeste van hun oude kleren in liefdadigheidscollecties geven (het "FairWertung" -zegel identificeert goedgekeurde containers) - of commercieel (let op het "bvse" -zegel van de Federale Vereniging voor secundaire grondstoffen en afvalbeheer). En sommige maken al gebruik van online bestandsuitwisseling zoals "garbage" .
In Azië is het doorgeven van gebruikte kleding daarentegen minder gebruikelijk. "Bij de gedachte eraan is het vaak misselijk", zegt Dean. Toch draagt ze zelf bijna alleen tweedehands kleding. Soms koopt ze iets nieuws voor haar kinderen, die ze alle drie doneren naast de spullen van hun kinderen. "Ik zal zelf nooit een nieuw kledingstuk kopen, dat ik gezworen heb."
