Rapport: zelfrealisatie
Kent u het geluk om elke nieuwe dag met vreugde te ervaren? Of heb je het gevoel dat je in een doodlopende straat bent beland?
Foto: privé
- "Ik wil niet zo eindigen"
- De ongewenste zwangerschap als reden voor scheiding
- "Ik was een bankaardappel"
- Als Zumba-trainer in zelfstandig ondernemerschap
- Carrière make-up artist
- "Ik hield niet meer van hem"
- Pesten op de werkplek
- Een vervuld leven door het nieuwe begin
- Zonder geld, baan en perspectief
- De grote liefde wachtte in Indonesië
"Op 30-jarige leeftijd begon ik te studeren, waar ik altijd van heb gedroomd"
Kerstin, 32, Hannover, student
Reeds als tiener droomde ik om kostuumontwerp te studeren - een onderwerp dat helaas aan slechts enkele universiteiten in Duitsland wordt aangeboden. Maar toen ik mijn dochter Chiara kreeg op de leeftijd van 18, vond ik het voor het eerst belangrijk om een afgestudeerde en een kleermaker in opleiding te zijn. Als een alleenstaande moeder met zo'n klein kind moest ze er niet aan denken om naar een andere staat te verhuizen.
Daarna werkte ik als kleermaker en kleermaker bij de Opera van Keulen. Natuurlijk, dat is geweldig werk, maar slechts halverwege mijn echte doel. Ik wilde niet alleen de kostuums naaien. Ik wilde het ontwerpen! De eerste vonk was toen ik 30 werd en een gesprek had met oudere moeders wier kinderen al buiten het huis waren: Gefrustreerd zeiden ze tegelijkertijd dat ze afstand hadden gedaan van hun dromen voor het gezin.
"Ik wil niet zo eindigen"
Op dat moment dacht ik bij mezelf: zo wil ik niet eindigen! Wanneer, zo niet nu? Natuurlijk betwijfelde ik of ik kan verwachten dat Chiara alles zal verlaten: Wuppertal, haar vrienden, de school, mijn zeker salaris. In plaats daarvan zouden we een nieuwe staat, een mini-appartement en BAföG verwachten. Maar Chiara steunde me. De derde universiteit, Hannover, nam me eindelijk mee. Nu zit ik in het tweede semester en ben ik erg trots op mezelf - evenals op Chiara.
"Hij wilde geen kind"
Jenny, 24, Berlijn, student bedrijfskunde
André en ik waren al vijf jaar samen, maar we wilden geen kinderen tot mijn dertigste. Toen ik in januari 2011 per ongeluk zwanger werd, zei André: "Dat is wat je doet, nietwaar?" Ik zei: "Laten we er maar eens over nadenken ! We zouden het ook met een baby kunnen doen! "
Hij wilde hoe dan ook geen vader worden. Ik was onzeker en ging naar de counselingsessie die je moet uitvoeren voordat abortussen plaatsvinden. Mijn gedachten raasden, elke minuut dacht ik aan iets anders. Maar meestal vond ik geen enkele reden tegen deze baby behalve mijn relatie met André.
De ongewenste zwangerschap als reden voor scheiding
Maar wat is een relatie waard die alleen zonder kind kan bestaan? Een paar dagen later was ik er zeker van dat ik de baby wilde, indien nodig zelfs zonder hem. Zoals verwacht brak onze liefde tijdens de zwangerschap. Op 5 oktober 2011 werd Leya geboren.
Ik had bomen met geluk kunnen terugtrekken! André kwam bij ons wonen, voor Leya vond ik een Kitaplatz, voor mij een baan als werkstudent en nu voltooi ik mijn master. Door mijn dochter ben ik verantwoordelijk geworden - en sterker dan ooit!
"Na de beëindiging begon ik alleen met"
Alex, 40, München, Health Coach & Zumba Trainer
Ik heb tien jaar in de televisie-industrie gewerkt, van buitenaf een droombaan. Maar ik voelde me onderuitgedaagd. Na het kantoor gingen we naar huis, er was een enorm bord pasta en tv. Ik was moe, autorijden en gefrustreerd single.
In 2010 ontmoette ik tijdens mijn vakantie in Miami toevallig een vrouw die haar opleiding tot gezondheidscoaching stralend deelde. Ik dacht toen: dat vind je misschien ook leuk! Onder invloed van hun enthousiasme schreef ik me in bij het "Institute for Integrative Nutrition" voor een training op afstand als gezondheidscoach.
"Ik was een bankaardappel"
In het hoofdstuk Beweging heb ik geleerd hoe belangrijk sport is en wat ik was voor een bankaardappel. Ik heb aerobics en Zumba geprobeerd - en had de aha-ervaring bij Zumba! Nooit eerder had inspanning me zo gelukkig gemaakt. Zonder uithongering verloor ik vijf kilo, ik voelde me mooi en energiek!
In april 2011 kreeg ik een Zumba-trainingsplaats in Fürth. Direct na de training hield ik mijn eerste les - voor mijn vriendinnen. Met elke cursus groeide mijn enthousiasme. En tegelijkertijd werd de vraag steeds dringender: waarom ga ik nog steeds naar de kale baan?
Als Zumba-trainer in zelfstandig ondernemerschap
Waarom ben ik geen zelfstandige als gezondheidscoach en Zumba-trainer? Het antwoord werd overgenomen van mijn werkgever: in 2010 hebben ze mijn dienstverband beëindigd. Na de eerste schok was ik vol zelfvertrouwen, want als je iets leuk vindt, doe je het echt goed. Mijn hele omgeving reageerde verrast op geschokt: "En je hebt drie graden?" "Kun je er helemaal op leven?"
Dat maakte me behoorlijk in de war en ik begon te broeden. Daarom heb ik om veiligheidsredenen deelgenomen aan een stichtingsseminar van de IHK - ik kan alleen iemand adviseren die zelfstandig ondernemer wil worden! Daar leert men met eenvoudige psychologische methoden zijn idee te vertrouwen en in zichzelf te geloven. De twijfel was toch verdwenen. En hoe dan ook ongegrond: mijn Zumba-lessen en mijn coaching gaan geweldig - en privé heb ik eindelijk mijn grote liefde gevonden!
"Mijn plan B gaf me kracht"
Cassie, 23, Fürstenfeldbruck, visagiste
Vijf jaar lang werkte ik als bankbediende aan de balie. Hoewel ik graag met mensen werk, irriteerde het werk me steeds meer. Voor de lol heb ik altijd model gespeeld voor testshoots door fotografen. Bij een afspraak in december 2010 werd ik verzonnen door een professionele visagiste.
Toen ik mezelf in de spiegel zag, was ik opgewonden! Ik wilde dat kunnen doen: mensen laten stralen, hun schoonheid laten zien. Trouwens, dat zou een mooie klus zijn, dacht ik. Ik vond een weekend make-up school voor werkende mensen op 100 kilometer afstand.
Carrière make-up artist
Ik financierde de 4.000 euro aan collegegeld met bijlessen die ik aan de bank gaf. Eind 2011 was ik er klaar voor en ben ik gestopt. Mijn knieën trilden, maar ik zei tegen mezelf: "Als het niet werkt, ga ik terug naar de bank!" Dat gaf me kracht.
Vandaag werk ik part-time in een parfumerie, make-up bruiden, geef les op een make-up school, schrijf een schoonheidsblog en werk 20 uur per week meer dan voorheen met hetzelfde salaris. Maar ik ben helemaal blij!
"Ik verliet alles en scheidde"
Sonja, 33, Pless, zelfstandige
Vijf jaar geleden op het altaar leek alles rooskleurig: Paul * (naam gewijzigd door de redactie) en ik waren dolverliefd, wilden een huis en drie kinderen. We hebben het huis. En bij hem een schoonmoeder naast de deur. Ze praatte overal over en vertelde mijn man voortdurend dat hij me beter moest beheersen. Misschien zou Paul als vader zijn opgegroeid, maar na de bruiloft hoorde ik al snel dat ik helaas geen kinderen kan krijgen.
Alsof dat niet genoeg straf was, moest ik thuis mijn geld inleveren, al mijn uitgaven indienen, kon ik niet eens nagellak kopen. Wat ik ook deed, het was altijd onvoldoende. Midden 2012 was ik aan het strijken, hij klaagde weer ergens over. Maar er was iets anders: ik besefte dat hij me geen pijn meer kon doen.
"Ik hield niet meer van hem"
Ik hield niet meer van hem, ik haatte hem zelfs niet. Hij gaf gewoon niet om me en voor het eerst dacht ik na over hoe het zou zijn om alleen te zijn. Het voelde fijn! Zonder iets tegen hem te zeggen reikte ik naar de autosleutel en reed naar mijn ouders, alleen met de kleren die ik aanhad. Toen schreef ik hem een sms: "Ik kom nooit meer terug."
Eerst voelde ik me als een kuiken uit het nest gevallen, na alle controle. Maar het gevoel van vrijheid verdreef snel mijn onzekerheid. Eerst kocht ik tien nagellakken en op de dag van de scheiding op 15 januari van dit jaar liet ik de champagnekurken knallen!
"Ik heb mijn roeping op internet ontdekt"
Anja-Maria, 39, Lebach, zelfstandige
Tot 2009 werkte ik als een gevangenisofficier, niet-opzegbaar en met een groot pensioen in het vooruitzicht. Ik was met een collega van wie ik na vijf en een half jaar scheidde. Maar ik heb zijn gekwetste trots onderschat.
Andreas * (naam gewijzigd door de redactie) geschuimd! Hij vertelde me uit wraak dat ik jarenlang drugs de gevangenis in had gesmokkeld - een leugen, maar zijn lastercampagne werd een horrorreis! Mijn telefoons werden bewaakt, de politie kwam naar de huiszoeking en de krant "Bild" drukte artikelen over mij af.
Pesten op de werkplek
Ik klaagde mijn ex aan, kreeg de wet goed en hij werd veroordeeld tot 10 maanden proeftijd wegens laster. Ik werd gerehabiliteerd. Maar wat heb ik eraan gedaan? Niets! Ik mocht mijn geliefde dienst niet langer in de gevangenis uitvoeren en werd gedeporteerd naar een kale kantoorbaan.
Ze keken me scheef aan, mobten, fluisterden: hoewel ik onschuldig was, hing het vuil dat naar me was gegooid aan me op. Met buikpijn sleepte ik mezelf elke dag naar het werk - ik stond op instorten. Midden 2009, na een van de talloze slapeloze nachten, wist ik 's morgens dat ik snel in een afgrond zou vallen.
Een vervuld leven door het nieuwe begin
Het werkte gewoon niet meer! Ik zocht op internet naar "freelancers" - en vond goede ideeën op pagina's! Ik vond het idee leuk: geen collega's, geen pesten. Eerst deed ik een correspondentiecursus als voedingsdeskundige. Het leren, de nieuwe kennis, de goede examencijfers, alles wat mijn leven heeft geherstructureerd en mijn gedachtecarrousel heeft gestopt.
Ik was trots op mezelf en zag de openbare dienst niet langer als een must. Een leertijd is als een deur die opengaat. De dag dat ik stopte was geweldig! Anderhalf jaar later volgde ik ook een opleiding tot cosmetisch adviseur. Vandaag werk ik op beurzen, presentaties of evenementen. Alleen wat ik kan doen, niet wat anderen over mij denken. Ik ben anders dan het verleden, positief en sterk, alsof getransformeerd. En eindelijk blij!
"Ik ben eindelijk in het echte leven aangekomen!"
Gesa, 31, Berlijn, kapper
Ik ontmoette mijn ex Jeremia toen ik 22 jaar oud was, ik was jong en te goeder trouw, hij was succesvol als restauranthouder - het type man dat iedereen charmeert, ook al is hij een moeilijk berekenend persoon. Na twee jaar verliefd werd zijn ware karakter.
Maar hoe moet ik hem verlaten? Ik werkte in zijn bar, we woonden samen, het geld stond op een gemeenschappelijke rekening. 2007 escaleerde de situatie, er waren steeds meer argumenten, ook vuistslagen. Tot ik er niet meer tegen kon en vluchtte.
Zonder geld, baan en perspectief
Zonder geld, baan of perspectief. Dankzij een goede vriend, heb ik de snee doorgehaald, hij moedigde me aan en hielp me. Toen Jeremia op reis was, reed hij me naar hem toe om mijn spullen te halen. Ik was op zoek naar een flat in een andere buurt, een baan als kapper en ging naar de masteropleiding. Met deze stappen ben ik eindelijk in mijn leven aangekomen! Vandaag heb ik de meester en geniet ik van mijn leven als single.
"Op mijn wereldreis vond ik de grote liefde"
Franziska, 39, Clarence Town (Australië)
Mijn baan in de marketing van een groot industrieel bedrijf was top: ik verdiende veel, had een leuk appartement in München en leidde een zorgeloos single leven. Tot 2010: plotseling kon ik deze zakenwereld niet meer uitstaan. De houding van de alfamannetjes, de pomposity, die de grotere auto en de dikkere rekening heeft - dat leek me steeds zinlozer.
Ik realiseerde me: ik heb een pauze nodig om erachter te komen wat me echt gelukkig maakt. Ik heb mijn spaargeld samen berekend: het was genoeg voor anderhalf jaar rugzak! Opgewonden begon ik te plannen, steeds meer vrienden en mijn familie ingewijd - allemaal bewonderden ze me voor mijn moed! In het voorjaar van 2011 nam ik ontslag, mijn appartement, bewaarde ik het meubilair en in juni vloog ik naar Indonesië.
De grote liefde wachtte in Indonesië
Onmiddellijk in augustus leerde ik Sulawesi Stephen, een Australiër, kennen toen hij daar een bedrijf had, maar hij ging net uit elkaar. Door hem bleef ik veel langer dan gepland - en vanaf november, toen hij zijn zaken had gedaan, reisden we samen: India, Myanmar, Australië ... In Sulawesi deed hij me een huwelijksaanzoek.
In 2012 kwamen we twee maanden naar Duitsland om mijn ouders te ontmoeten, en in oktober 2012 zijn we hier getrouwd. Afgelopen december emigreerden we naar Australië, waar we een nieuw bedrijf plannen zodra ik in 2014 mag werken.
Je kunt hier meer vinden over vriendschap op JOY Online >>
