Foto: Anoushka Matus voor MAXI
stijlkolom
Auteur Marlene Sørensen verduidelijkt vragen van goede smaak. Natuurlijk uiterst subjectief. Deze keer gaat het om: kledingscheiding
Het belangrijkste woord in de mode is "ja".
Ik gebruik het royaal, momenteel met enkellaarsjes, militaire jassen en de ongelooflijk vriendelijke Jodhpurs, in deze daarom in drie versies: beige, crème en oker. Ja, ja, ja!
Het tweede belangrijkste woord is "nee".
Deze, zoals elk seizoen, zeg ik nee tegen de jaren 80. Ze vinden plaats met irritante regelmaat, wanneer de modeontwerpers de andere decennia al hebben gezongen en in hun verwarring beslissen: Go! Plastic kleren! In hoestsiroopkleuren! Met bliksem erop! Hoera! De Londenaren, die erom bekend staan alles te doen en alle anderen bekend staan om alles te imiteren, namen de trend eerst.
Gewoon in de Club BoomBox, vandaag al in de rij bij de Schanzenbäcker:
kleurrijke skinny jeans, lurex sokken, slogan shirts, vingerloze handschoenen, gouden legging, had ik al gezegd kleurrijke skinny jeans? Na een dubbele espresso ging ik naar American Apparel en vijf minuten later was ik in een diepe wanhoop met een lichaam in de kleedkamer. Een lichaam. Gemaakt van nylon. In paars.
"Maar het is American Apparel, American Apparel is cool!", Zei een stem, de mijne. "Je ziet eruit als 14, " zei de reden. "Een coole 14-jarige?" "Nee, net als de 14-jarige die in rode spijkerbroek en romper ging voor de verjaardag van haar 17-jarige neef, die alle palisuches droeg, net als de 17-jarigen van vandaag wil je dat nog eens doornemen?"
Ik snakte naar adem en riep om mijn vriendin Annabelle gerust te stellen, die, zoals later bleek, al een lichaam had. Maar alleen omdat hij de nieren verwarmt, protesteerde ze. Als antwoord op mijn bezwaar dat in tijden van klimaatverandering niemand, zelfs geen verrader zoals zij, nierbeschermers nodig heeft, zei ze: "Wees vredig, dat zal je opvrolijken: ik heb sinds het lichaam geen seks meer gehad." Dat was de beslissing.
Het leukste aan aankleden is het idee om weer uitgekleed te worden.
Dit idee maakt het lichaam onmogelijk. Hij trilt, maakt deuken waar er eerder geen waren, je kunt amper elegant binnenkomen, zeker niet opnieuw. Bovendien moet kleding vleiend zijn en zo niet, op zijn minst interessant. De mode van de jaren 80 was nooit interessant, zelfs niet in de jaren 80.
De look in de spiegel laat zien wat flatteert, en dat is hetzelfde bij de meeste vrouwen: rok op maat gesneden (of broek), losse blouse (of shirt), hoge schoenen, afgewerkt. Al het andere is gewoon de perfide manier van creatieven om ons te testen. Net als bij "Over het geheel genomen" geldt ook in de mode: achter een van de drie trends die een Zonk verbergen.
Als je nog steeds de jaren 80 wilt riskeren, moet je je beperken tot details zoals vingerloze handschoenen of een turquoise eyeliner. Dit is gedurfd, zonder er grotesk uit te zien, ziet er modern uit zonder overdreven modieus te zijn.
In geval van onzekerheden raad ik mode-modellen aan - elke vrouw heeft ze nodig! - oriënteren.
My: Shannen Doherty (midden jaren 90), mijn fabelachtig stijlvolle buurman in de slaapzaal (1999 - 2002) en Ali MacGraw (altijd). Boy George heeft nooit tot mijn mode-prototypes gerekend. Voor de jouwe, hoop ik niet.
Doe het nooit: waar te beginnen? Perm. Graffiti look. Bodys. Sweater met bliksem motief. Legging met bliksem motief. Zweetbandjes met bliksem motief ...
Zorg ervoor : luister naar muziek uit de jaren 80. Het gaat nog steeds goed met haar.
Vergeet niet, als je erop staat dat de jaren 80 eruit zien, draag het dan met een ironische glimlach, alsof je alleen de grap begreep, maar niemand anders. Sjabloon: gelaatsuitdrukking door Model Agyness Deyn
