"We zullen elkaar weer vinden, in een paradijs van vrije zielen waar je nooit toegang toe hebt"
Ze was slechts 35, moeder van een jonge zoon en dus verliefd op haar man - zes dagen geleden werd de vrouw van de Fransman Antoine Leiris gedood bij de terroristische aanslagen in Parijs. Nu schrijft haar man een krachtige brief aan de moordenaars.
Het is gemakkelijk om haat te voelen voor de slachtoffers van de terroristische aanslagen in Parijs. Maar helaas is haat precies wat de terroristen in ons allemaal willen aanwakkeren. Omdat haat hen de energie geeft om ons in de grenzen van angst te drijven. Daarom schrijft de echtgenoot van een slachtoffer van de aanslagen nu een ontroerende en krachtige brief aan de moordenaar van zijn vrouw.
"Elke kogel in het lichaam van mijn vrouw was een wond in het hart van God"
De Franse journalist Antoine Leiris heeft zijn geliefde vrouw verloren door de terroristische schoten. Maar hij en zijn zoon willen niet toegeven aan haat. Dit zijn de ontembare woorden van de treurende weduwnaar:
"In de nacht van afgelopen vrijdag stal je het leven van een buitengewoon wezen, zij was de liefde van mijn leven, de moeder van mijn zoon, maar je zult mijn haat niet krijgen.
Ik weet niet wie je bent en ik wil het niet weten, je zielen zijn dood.
Als de God voor wie je zo blindelings doodt ons naar zijn beeld heeft geschapen, dan was elk van je kogels in het lichaam van mijn vrouw een wond in zijn hart. "
Antoine, die 12 jaar geleden zijn vrouw Helen Muyal-Leiris ontmoette en liefhad, gaat verder:
"Natuurlijk ben ik nu verwoest door verdriet, ik kan je deze kleine overwinning niet weigeren, maar het zal van korte duur zijn, ik weet dat mijn vrouw elke dag bij ons zal zijn en op een dag zullen we elkaar weer vinden, in één Paradijs van de vrije zielen waar je nooit toegang toe zult hebben. "
De brief, die al honderdduizend keer is verdeeld, eindigt met de woorden:
"Mijn zoon en ik, we zijn slechts twee mensen, maar we zijn krachtiger dan alle legers van deze wereld, ik heb geen tijd meer om je te verspillen, ik moet teruggaan naar mijn zoon, die binnenkort wakker wordt uit zijn dutje 17 maanden oud, zal hij zijn maaltijd eten zoals elke dag en daarna gaan we spelen zoals elke dag en elke dag van zijn leven zal deze kleine jongen je ontmoeten met zijn geluk en zijn vrijheid.
Je zult ook zijn haat niet krijgen. "
"Vous n'aurez pas ma haine" Vendredi soir vous avez volé la vie d'un être d 'exception, l'amour de ma vie, la mère de ...
Geplaatst door Antoine Leiris op maandag 16 november 2015
Lees meer:
Liefde in plaats van haat: 9 ideeën om nu meer liefde in de wereld te brengen
(WW1)
