Foto: Getty Images
Geweldig interview
In de ARD-film "Homicide Istanbul" op 20 november speel je een bankdirecteur ....
Barbara Wussow: Ja, ik hield echt van de rol. Eigenlijk ken je me meer van de romantische liefdesverhalen. Maar deze keer ben ik een bankdirecteur die onder andere helpt bij het oplossen van een bankoverval. Natuurlijk hou ik ook van liefdesverhalen - wie niet - maar ik heb het gevoel dat ik in een onrustige fase van een acteur zit, wat heel opwindend is. Dit heeft zeker iets te maken met het feit dat ik elk jaar ouder word.
Ben je bang voor de leeftijd?
Barbara Wussow: Oh nee, helemaal niet. Elke leeftijd heeft zijn uitdaging. Elk leven heeft verschillende levens. Elk leven kent verschillende fasen. Dus nu heb ik het gevoel dat ik me momenteel in een fase van verandering bevindt. Alsof ik mezelf opnieuw uitvond. Vooral professioneel. Dat is spannend. Natuurlijk zie ik dat ook als realistisch.
Vind je jezelf ook privé opnieuw uit?
Barbara Wussow: Oh nee, ik geniet elke dag van mijn man en kinderen en van ons leven. Ik wil echt geen grote veranderingen, want elke dag is mooi. Ik vind het geweldig als we drie keer per dag samen aan de eettafel zitten. Ochtend, middag, avond. En er zijn bijna altijd gasten daar. Als een Italiaanse uitgebreide familie . Vrienden, kennissen, secretaresse, kindermeisje, schoonmaakster, kinderen, echtgenoot. Ik kook altijd mezelf en het is allemaal ongelooflijk mooi.
Kook jij elke dag?
Barbara Wussow: Ja. Reeds om redenen van gezonde voeding . Alles vers bereid. Diepvriesproducten kunnen soms zijn, want dat is in principe ook gezond. Maar meestal is alles vers van de markt. Alleen al het winkelen is leuk. Ik ben een fulltime huisvrouw . Koken, schoonmaken, wassen, kinderen naar school brengen of naar sport of ballet. Alleen het hele programma. Waarbij mijn man natuurlijk zorgt. We zijn een goed gerepeteerd team.
Je zou bijna buiten werking zijn gesteld. Er was een beetje ongeluk ...
Barbara Wussow: Oh, met mijn teen, ja. Ik wilde achter mijn dochter en batsch aan rennen, ik was plotseling op de grond en heb mijn teen gekneusd. Zo dom dat ik nu een dikke speciale schoen moet dragen. Zodat de teen stil is. Gelukkig kreeg ik geen gips. Nu ren ik een beetje vreemd, maar er zijn ergere dingen in het leven. Als ik me fysiek niet goed voel, probeer ik er altijd meteen iets aan te doen. Ik heb geen geduld met pijn. Hoewel het misschien niet zo goed is, maar als je bijvoorbeeld hoofdpijn hebt, neem ik een tablet en het is goed.
Ben je bang om te stoppen met werken?
Barbara Wussow: Natuurlijk, omdat ik van mijn werk houd. Natuurlijk had ik, net als elke acteur, ook existentiële angsten. Dat hoort erbij. Wij zijn geen werknemers of hebben regelmatig inkomen. Maar deze angsten zijn nu relatief laag. In principe weet je nooit wat er gaat komen. Mijn val op de grond had bijvoorbeeld heel anders kunnen zijn. Daar ben je nooit immuun voor. Maar waarom zou je van tevoren gek worden van angst? Ik denk zo positief en kan er goed mee overweg.
Ze zijn altijd positief, nooit in een stemming. Dat is wat je filmpartner Erol Sander zei ...
Barbara Wussow: Oh, bedankt voor het compliment. Ik geef dit ook graag terug aan Erol. Want ook hij is een meer dan prettige filmpartner. We begrijpen elkaar blind. Toen we voor het eerst samen speelden, was het soort liefde bij de eerste filmlook. Alles was in orde. Ik vind hem erg leuk. Hij heeft een hartelijke warmte die echt van binnenuit komt. Hij is nog steeds erg spontaan, grappig en collegiaal. Ook met deze film was het schieten fantastisch.
Is er een soort vriendschap ontstaan?
Barbara Wussow: Ja. Helaas is het altijd zo dat iedereen na het voltooien van de film een nieuwe uitdaging heeft. Nog een film, nog een shoot, een andere plaats. Erol zou het type zijn om problemen onmiddellijk en efficiënt te helpen. Hij is een zeer verantwoordelijke persoon. Je kunt op hem vertrouwen. Je kunt het voelen tijdens het fotograferen, wanneer er complexe situaties zijn. Hij besteedt altijd aandacht aan anderen. Dat het niet te gevaarlijk zal zijn voor anderen. Ook bij mij, toen ik eens in het koude water moest springen voor een gecompliceerde scène.
Al visueel ben je een droompaar ...
Barbara Wussow: Oh, Erol Sander heeft een lieve vrouw. Hij houdt boven alles van hem en zijn kinderen en is, net als ik, er elke vrije minuut voor zijn gezin. Maar het is leuk om te horen dat we ook visueel goed bij elkaar passen. Omdat we, zoals we al eerder zeiden, geweldig kunnen werken zonder grote woorden. Het is zoals in het echte leven. Je ontmoet een mens en het past of het past niet. Erol en ik hadden meteen dezelfde golflengte. Dat is leuk, want dat bepaalt de kwaliteit van een film.
Waarom ben je altijd aardig en kun je je geen kinderen veroorloven?
Barbara Wussow: Waarom zou ik bitchy zijn? Dat zou veel te negatief voor me zijn. Dat zou me belasten. En ongeacht het feit dat ik van nature niet zo ben. Het hoort er niet bij. Het zet ook druk op mijn omgeving, mijn collega's, het team, de hele sfeer. Het zou ook onprofessioneel zijn. Ik geef er de voorkeur aan om soms ook om mezelf te lachen dan om te lijden of om lijden te verspreiden. Daarvoor zijn tijd en leven veel te kort. Hoe dan ook, ik ben niet de man die ergens boos over wordt. Waarom zouden ze? Dat brengt niets.
Er is een kleine mismatch tussen jou en Sabine Wussow, de weduwe van je vader ...
Barbara Wussow: Oh, wat moet ik zeggen? Terwijl het het bos in roept, roept het het bos uit. Het is niet belangrijk om er groot over te praten. Eigenlijk wil ik niet vasthouden aan de grote bel, maar veel beter is het goede contact met mijn halfbroer Benjamin. We ontmoeten elkaar altijd als ik in Hamburg ben. Vorige week hebben we elkaar weer ontmoet. Hij is ongelooflijk lang geworden. Ongeveer 1, 90 meter. Zoals mijn man. Benjamin is nu een echte jongeman op 17-jarige leeftijd. Hij is zeer goed opgeleid en heeft zeer goede manieren. Ook met Constanze, mijn andere halfzus, is er goed contact.
Weet Benjamin wat hij wil worden?
Barbara Wussow: Er is nog tijd. Hij is druk aan het studeren voor zijn middelbare schooldiploma. Anders leeft hij net als alle andere tieners. Het is leuk om te zien hoe hij zich heeft ontwikkeld en wat hij heeft voor een prachtig charisma. Eerlijk, grappig, makkelijk in de omgang en hij heeft een heerlijke hartelijkheid. Hij zal zijn weg gaan. Daar hoef je je geen zorgen meer over te maken. Vooral omdat hij ook een gezonde en realistische levenshouding heeft. Zijn ouders zouden hem graag zo zien. Mijn ontmoeting geeft me altijd veel. Mijn man en kinderen vinden hem ook leuk.
