Foto: Corbis
In de voetsporen van Scarlett O'Hara
Hier in de zuidelijke staten van de VS is het nog steeds zomer. Hij laat de klokken langzamer tikken - en een ontspannen duik in de magische tijd van "Gone with the Wind".
Droom ik nog? Als ik mijn ogen open, kijk ik naar de diepblauwe lucht. Voor het raam rijst een eik, opgehangen met Spaans mos. Als een standbeeld van "Gone with the Wind" ... Ik knijp mezelf - en ben eigenlijk wakker. Omdat voor mij net een lang gekoesterde droom is vervuld. Sinds ik de roman van Margaret Mitchell over de koppige Scarlett, de terughoudende Ashley en de prachtige Rhett Butler verslond, weet ik dat ik er ooit naar toe zou willen gaan - naar het magische zuiden van de Verenigde Staten . En nu ben ik hier. In Atlanta, de hoofdstad van de staat Georgia.
Waar anders kon de reis beginnen, zo niet waar het stervende boek vandaan kwam? Eerst bezoek ik het voormalige huis van Margaret Mitchell in Peachtree Street. De schrijver woonde hier van 1925 tot 1932. Naast de deur, in het "Movie Museum", bekijk ik het roze korset dat Vivien Leigh droeg als Scarlett. Zie de groene hoed die Rhett Scarlett uit Parijs heeft meegebracht en blader door de lijst met mensen die zijn vermoord in Gettysburg - net als in de film Scarlett en Ashley's vrouw Melanie, die graag Ashley's naam willen vinden.
De nachten die ik doorbreng in het "Georgian Terrace Hotel". Op dat moment vond hier het premièrefeest van "Gone with the Wind" plaats - een schitterend feest, waaraan alleen de blanke acteurs mochten deelnemen. Want in 1939 was Georgië nog strikt gescheiden.
Vanuit Atlanta maak ik een omweg naar het nabijgelegen Jonesboro, waar de soundtrack van "Gone with the Wind" in het museum klinkt. Net als de stad Marietta noemt Jonesboro zichzelf het huis van Tara, de plantage van de familie O'Hara. Maar Mitchell was een schrijver genoeg om haar sporen te dekken. De echte Tara zat alleen in haar hoofd.
Mijn reis brengt me verder naar de kust. Ik rijd via Charleston (South Carolina) naar Savannah (Georgia), de grote dame van het zuiden: excentriek en exotisch, met een voorliefde voor spookgeloof en even vol levensvreugde als Scarlett zelf. Azalea's genade.
Op weg naar New Orleans stop ik in Biloxi, Mississippi. Het kleine kustplaatsje met koloniale architectuur trekt aan met lange gele zandstranden .
Verder naar het westen wacht het moerasgebied van Louisiana op mij. Ik verlaat de auto en verken het jungle-achtige landschap met zijn vele rivieren en meren tijdens een begeleide boottocht.
Dan bereik ik eindelijk New Orleans. Ik eet in de Franse wijk, laat me door de straten dwalen. Luister naar de jazz, die eigenlijk overal wordt gespeeld, en bewonder de huizen met hun onvergelijkelijke O'Hara-charme.
Voordat mijn reis eindigt, rijd ik door het land terug naar Georgië. Ik verlang naar wat rust. Milledgeville, de plek waar acteurs Clark Gable en Vivien Leigh de Southern Twang leerden, dat doordachte accent dat ze nodig hadden voor de film "Gone with the Wind" lijkt mij perfect. En ik heb gelijk: magnoliabloesems begroeten me voor prachtige villa's. Terrassen nodigen u uit om er hele dagen aan door te brengen. Precies wat ik wilde. Net als Clark en Vivien zit ik hier nu. Laat de ijsblokjes in mijn glas klinken op tijd met het schommelen van mijn schommelstoel. En merk op: de magie van het oude Zuiden heeft me stevig onder controle. Het is magisch, fascinerend - en een filmklaar einde aan mijn reis voordat ik via Atlanta terugga naar het dagelijkse leven.
Southern Tips
Aankomst: Met Air France (www.airfrance.de) dagelijks via Parijs naar Atlanta (vanaf 675 Euro). Huurauto z. B. over vakantieauto's.
Pakket: 13-daagse bustour "Gone with the Wind" voor 1759 Euro p. In een tweepersoonskamer incl. Vlucht van / naar Frankfurt, 12 nachten en toegangsprijzen (www.fti.de).
Informatie en brochures: in het Duits onder www.GeorgiaOnMyMind.de www.NewOrleansPlantationCountry.com
