Wat zit er achter alle bij-werken?
Een paar vierkantjes in het dagboek, een bloemenweide op het notitieblok ... Tijdens vergaderingen of aan de telefoon versieren we vaak hele pagina's zonder er al te veel over na te denken. Wat het bijschrift over ons onthult - en waarom het logisch is.
Gezellig zitten we op de bank en bellen onze beste vriend. Met haar speech kauwt ze ons een oor. Alsof op zichzelf, heeft onze hand plotseling zijn eigen leven en krabbelt op een stuk papier. Verf een paar bloemen. Of kringle. Of Jedi-zwaarden ...
Deze kleine afbeeldingen zijn zinvoller dan we denken. De psycholoog Alfred Gebert heeft het fenomeen onderzocht: "Op het moment dat we onderweg iets krabbelen, onthullen we onze stemmingen en gevoelens met de tekeningen." Als we hetzelfde symbool steeds weer over een langere periode schilderen, kunnen we zelfs conclusies trekken over ons karakter. Ook geeft de manier waarop we voor ons gaan informatie over ons: als we onze krabbel over het laken smeren, zijn we verder ook nogal chaotisch. Als we ons kunstwerk harmonieus rangschikken, zijn we een voorzichtig persoon. Hetzelfde schilderen op het hele vel is een bewijs van een hoge mate van doorzettingsvermogen en kalmte. "Naarmate we ouder worden, krabbelen we echter steeds minder naarmate we elkaar meer controleren", legt Gebert uit.
Wie nu denkt dat zijn tegenhanger niet luistert, omdat de toegewijde zijn notitie verfraaide, heeft het mis. "Tekenen verhoogt zelfs onze aandacht, omdat het voorkomt dat de geest afdwaalt", zegt Gebert. Dit werd aangetoond in een studie van de British University of Plymouth, waarbij de proefpersonen een lange gastenlijst moesten onthouden. Resultaat: degenen die aan de zijkant hebben gekrabbeld, konden tot 29 procent meer namen onthouden.
Forceer jezelf niet tijdens de volgende conferentie. Maar schilder geen eilanden - anders vermoedt je baas dat je liever op Bali bent ...
