"We serieus": de nieuwe manier van generatie Y.

• 2014

Rapport: Zoeken naar betekenis

Ze zijn opgegroeid als "digital natives". Ze weten dat de onbeperkte vrijheid van internet niet alles is.

2. Vier uur 's ochtends
3. Generatie Y wil meer dan plezier
4. Ze wilde meer dan alleen werk en vrije tijd
5. Politiek zonder feest
6. Marie heeft haar steile carrière afgebroken
7. De oplossing: onafhankelijkheid
8. Werk zonder baas
9. Verantwoordelijkheid en weerstand in plaats van de honger naar avontuur
10. Thuis en de liefde
11. Ze wilde haar kennis doorgeven aan kinderen
12. Kennis voor iedereen

Vier uur 's ochtends

De bassen brullen, de dansvloer trilt. We zullen niet lang naar huis gaan. De kliek komt buiten samen. Wie wil er verder? Uiteindelijk blijft iedereen hier en dansen op "Just Dance". Het is een feestavond zoals bijna elke zaterdag. Op zondag ontmoeten twee mensen elkaar voor een katerontbijt.

Wat de "Sinnsucher" -generatie aanbeveelt en waar ze om geven, wordt hier getoond:

Zo was het elk weekend. Uitgaan werd beschouwd als onze religie. Vandaag trekken we om vijf uur 's morgens de bergschoenen aan. En zoek de superkool. Wandelen is niet langer muf. Het gaat over de natuur, niet de enige waarde die we nu ontdekken.

Generatie Y wil meer dan plezier

Iedereen tussen de 20 en 30 jaar oud wil meer dan plezier. Hij wil meer nabijheid in relaties. Hij wil meer zin en zelfbeschikking in het werk. Hij verlangt naar een thuis, intacte omgeving. Hij wil zich niet vasthouden aan het glinsterende oppervlak van het leven op zoek naar oprechtheid, veiligheid en gehechtheid.

"Generatie Y" verwijst naar degenen die gedurende de millenniumjaren tieners of jonger waren. Wat verenigt deze generatie? Ze zijn "digital natives" omdat ze zijn opgegroeid met internet en mobiele telefoons. Dat is wat jonge mensen heeft geleerd: "Alles kan", legt Philipp Riederle uit. De 19-jarige wordt beschouwd als een "Digital Native" expert en adviseert grote bedrijven. Het internet biedt onbeperkte mogelijkheden: "Geen enkele koerier hoeft te beslissen of ik een record mag publiceren of dat ik in een geweldig project zit."

Maar de verscheidenheid aan keuzes leidt ook tot een verandering van waarden. Martina Gille van het Duitse Jeugdinstituut verklaarde: "Een generatie die nooit deel heeft uitgemaakt van een grote protestactie groeit alleen maar op. En ze begeert met zogenaamd benauwde waarden, "zegt Gille. Degenen die zijn opgegroeid met de grenzeloze vrijheid van globalisering willen veiligheid, betekenis en veiligheid. Vier vrouwen vertellen wat voor hen belangrijk is.

"De zin van het leven? Leefde liefdadigheid "

Claudia Reimers, 33, apotheker uit Berlijn

Binnenkort begint het, over een paar weken is Claudia in het gezondheidskamp. Midden op het platteland in Nepal, 300 kilometer ten westen van de hoofdstad Kathmandu, in een moeilijk te bereiken laaggebergte. Het Baglung-district is een van de armste delen van de wereld, de hygiënische omstandigheden en de levering van medicijnen zijn catastrofaal.

Claudia zal samenwerken met Nepalese artsen en apothekers om de lokale bevolking te voorzien van vaccinaties en medicijnen in het gezondheidskamp. Ze zal ook verspreide gezondheidscentra bezoeken en personeel opleiden.

Ze wilde meer dan alleen werk en vrije tijd

Ze verwachten: vermoeiende marsen, eenvoudige kampen, eenvoudig eten, kou, armoede, ziekte. Dat is haar manier: "Ik kijk echt uit naar de missie, mijn eerste buitenland voor apothekers zonder grenzen", zegt Claudia. Ongeveer zes jaar geleden voelde ze dat er meer in haar leven moest gebeuren dan alleen werk en vrije tijd: "Ik miste echte toewijding, leefde liefdadigheid", zegt ze.

Veel van haar beste vrienden doen iets aan dierenwelzijn, ecologisch toerisme of een beter klimaatbeleid. Na een lange reis naar Azië drie jaar geleden wist de 33-jarige waar ze heen wilde. Ze werd lid van Apotheker ohne Grenzen. In Duitsland organiseerde ze verzamelacties voor de verschillende projecten van haar vereniging, maar ze verlangde naar meer: ​​"Ik wil leren terwijl ik mijn kennis en vaardigheden doorgeef", zegt ze.

Droomopdracht: Claudia gaat naar Nepal voor apothekers zonder grenzen. Beide zullen het geval zijn in Nepal. Ze zal omgaan met een vreemde cultuur en anderen helpen zichzelf te helpen: "Voor mij ligt het doel van mijn leven in het leven zelf", zegt Claudia, "dus ik ben altijd op zoek naar inzicht en persoonlijke ontwikkeling." Politiek zonder feest Jonge mensen hebben geen zin in betrokkenheid? Niet waar, mijn experts. Ze zoeken alleen naar nieuwe manieren in plaats van conventionele partijpolitiek. Ze volgen een andere motivatie: "We hebben ontdekt dat de jongere generatie niet minder politiek is. Maar ze is niet zo geïnteresseerd in partijen en hun hiërarchieën. Jongeren willen onmiddellijke, spontane en kortetermijnsteun voor acties zoals de Occupy-beweging ", zegt onderzoeker Martina Gille. Dus: verloving ja! Maar alleen als je zelf iets kunt verplaatsen, is het doel duidelijk. Vaak is het gebruik van korte duur en gerelateerd aan een specifiek project. "Ik wil zelfbeschikking zijn en werken voor hartprojecten" Marie Rienecker, 28, PR-consultant uit Hamburg Een uur yoga om zes uur 's ochtends. Als de stad nog slaapt, kijkt Marie naar de zon. Dan maakt ze zichzelf een citroensap, terwijl ze in stilte ontbijt. Om acht uur zit de 28-jarige aan haar bureau in haar eigen studeerkamer. En dat is net zo opgezet en georganiseerd als ze ervan houdt. "Nu gaat alles zo goed dat ik me goed voel", zegt Marie. Slechts drie jaar geleden was ze in dienst van een van de meest gerenommeerde PR-bureaus in Duitsland, werkzaam in een groot kantoor, vaste werktijden, vergaderingen en reizen. Hoewel ze een opwindend leven leidde tussen chique kantoren en exclusieve klanten uit de luxe-industrie, adviseerde ze over perszaken. Maar het werk heeft haar hele leven geduurd. Marie heeft haar steile carrière afgebroken Na vijf jaar was Marie op een punt waar ze zich afvroeg of ze door wilde gaan - en kan. "De werkuren waren volledig tegen mijn bioritme. Het bureau was 's morgens om tien uur aan het werk en op zijn vroegst om zeven uur. Maar als je 's ochtends de meest productieve persoon bent en ik graag' s ochtends om zes uur opsta, komt dat door de stof ', zegt Marie. En dit alles alleen voor geld en glamour? Ze brak de steile carrière af en sloot zich aan bij het public relations-team van de Sternenbrücke Foundation. Het Hospice Hamburg zorgt voor kinderen en adolescenten die terminaal ziek zijn - tot hun dood. De vereniging is afhankelijk van donaties. En dus zorgde de 28-jarige vanaf nu voor een professionele externe vertegenwoordiging van het hospice. Hoewel ze zich minder vervreemd voelde van het werk, was ze nog steeds niet op haar bestemming: "Ik voelde dat ik onafhankelijk wilde werken en als freelancer nog meer goed kon doen met mijn vak." De oplossing: onafhankelijkheid Na een jaar stopte ze weer en ging alleen op pad. Tegenwoordig werkt ze ook als docent, organiseert yoga retraites, schrijft een boek en begeleidt tegelijkertijd verschillende projecten "die mij nauw aan het hart liggen - af en toe de Sternenbrücke", zegt Marie. Diversiteit: Marie als docent modejournalistiek, slechts een van de vele taken. Wat haar bovenal blij maakt: "Dat ik niet langer door anderen bestuurd word", onthult ze. Daarnaast heeft ze veel verschillende taken gezocht: "Ik heb nog steeds te maken met mooie dingen zoals mode. Maar daarnaast kan ik met mijn kennis en contacten voor projecten zorgen die voor mij belangrijk zijn. "Daarnaast is er nog een punt dat ook niet onbelangrijk is:" In de tussentijd kan ik mijn huur betalen ", zegt Marie. Werk zonder baas Stijve ranglijsten, vaste werktijden, een lelijk kantoor waar men zich niet goed voelt: "Jonge mensen willen vandaag anders werken", zegt Philipp Riederle. Generatie Y vereist meer permeabiliteit, meer teamwerk, meer transparantie. Dat is wat ze van internet heeft geleerd: als iemand een briljant idee heeft, is hij op zoek naar collega-strijders wereldwijd. Als hij daarvoor geld nodig heeft, kan hij worden gefinancierd door crowdfunding. "De bedrijven moeten zich in de toekomst aanpassen aan veranderende eisen", voorspelt de jonge expert zelfverzekerd. "We laten ons niet tien uur per dag opsluiten en in een betekenisloze hiërarchie drukken. We werken niet voor degenen die onze ogen niet laten schitteren ", zegt Riederle. "Ik realiseerde me: thuis zijn waar vrienden en familie zijn" Angelika Zahn, 30, journalist in Donauwörth De hand trilt terwijl ze de pen grijpt. "Je moet hier tekenen", zegt de notaris. Even aarzelt ze. Dan reikt ze naar de pen en zet haar naam onder het verkoopcontract. Als ze weer op straat komt, voelt alles als een droom. I! Hebben! A! House! Angelika wilde eigenlijk altijd al in een grote stad wonen. Maar nu heeft de 30-jarige dit plan geannuleerd. Het staat vast: ze blijft hier - in haar thuisland, op slechts 25 kilometer van haar geboorteplaats. Ze had lang aan haar vriend gedacht. Beide zijn zelfstandige, theoretisch zou overal kunnen wonen. Verantwoordelijkheid en weerstand in plaats van de honger naar avontuur Op vele reizen hebben ze hun honger naar avontuur bevredigd, mensen van overal ontmoet. Angelika is vaak onderweg als freelance journalist, vandaag bij de Bambi Awards in Berlijn, morgen voor een interview in Londen. "Ik zou een echt nomadenleven kunnen leiden, omdat ik geen permanent kantoor nodig heb, alleen een mobiele telefoon, laptop en internetverbinding", zegt ze. Toen kwam de beslissing spontaan. Nestgebouw: het nieuwe huis wordt nog steeds gerenoveerd En toen kwamen ze een half jaar geleden een leegstaand vrijstaand huis tegen met bedrijfsgebouwen uit de jaren vijftig. "Plots was het ons duidelijk: we verblijven in ons huis Donauwörth in de buurt van Augsburg. Hier is alles waar we van houden ', zegt de 30-jarige. En dus kochten ze het huis. Momenteel renoveren ze het nog steeds, met vrienden en familie in het weekend. In de zomer moet de collectie worden gevierd. "We voelden plotseling de diepe wens om een ​​echt thuis te hebben. Met alles wat daarbij hoort: verantwoordelijkheid, consistentie, gevoel van verbondenheid. " Ingepakt: Angelika op een typisch weekend. De ouders wonen in de buurt, nog steeds veel goede vrienden van de kleuterschool. Je helpt jezelf en je bent er voor elkaar. En de grote wijde wereld, het avontuur? Dat hoeft niet verloren te gaan, zegt Angelika. "Als ik de stad te veel mis, ga ik naar München. Zo ver weg van het schot wonen we hier nu weer. " Thuis en de liefde Het verlangen naar veiligheid hangt samen met het nomadische leven van deze generatie. "We begeren geen seksuele revolutie, maar hebzuchtige waarden", zegt Philipp Riederle. "We zijn opgegroeid in een tolerante wereld waar het normaal was dat we overal heen gingen. Jaar in het buitenland in Amerika, stage in Azië, vrienden op alle continenten. Omdat het begrijpelijk is dat we verlangen naar vaste constanten in het leven en graag naar de "bergarts" kijken. Het geeft ons het gevoel dat de wereld nog steeds een beetje beheersbaar is, "legt hij uit. Het hebben van een huis dat een generatie geleden nauwelijks zo belangrijk was als de jonge mensen van vandaag. Thuisland is in tijden van globalisering niet vanzelfsprekend, maar iets speciaals. "Ik zet de volgende generatie op het goede spoor" Marie Herrmann, 31, milieuvoorlichter uit München Dat maakt haar niets uit: regen op haar gezicht, haar jas kletsnat - ze fietst al drie kwartier door de stad. Met een goed humeur arriveert Marie om acht uur 's ochtends op een school in München. Daar zal ze een workshop geven voor de milieuorganisatie Green City eV "Wat ik doe als milieu-opvoeder is een echte aangelegenheid van het hart. Ik wil niet alleen geld verdienen ', zegt de 31-jarige, die alle routes in het dagelijks leven berijdt als het weer het weer en wind is. Favoriete onderwerp: studenten zijn enthousiast over de lessen van Marie. Ze legt haar studenten uit wat seizoensfruit is, hoe ze hun fiets winterbestendig kunnen maken en waarom het zo belangrijk is om het milieu te beschermen. "Als kind woonde ik in de buurt van een kerncentrale. Van jongs af aan voelde ik dat er gevaar bestond door zo'n kerncentrale. Zelfs toen heb ik elektriciteit bespaard ", zegt Marie. Ze wilde haar kennis doorgeven aan kinderen Tijdens het wandelen ontspant de leraar. Na haar afstuderen studeerde ze boswetenschap en leerde daar onder meer hoe ze bossen stabiel kunnen maken voor de toekomst. Ze had ook een goedbetaalde baan in de industrie kunnen nemen, maar bovenal wilde ze een baan die haar persoonlijk vervulde. Sinds 2009 is Marie actief op het gebied van milieueducatie. "Ik doe geen werk", zegt ze. Ze geven hun kennis en overtuiging door aan kinderen, omdat ze cruciaal zijn voor onze toekomst. "Ik wil je laten zien dat het van elk individu afhangt." Het beste is wanneer de kinderen enthousiast zijn over de les. Velen zeggen dat ze er graag weer zouden zijn. Het feit dat de studenten echt geïnteresseerd zijn, is het meest lonende voor de milieu-opvoeder. Dan weet ze dat ze haar levensdoel heeft bereikt: "De volgende generatie op het juiste pad begeleiden, dat vult me ​​volledig", zegt Marie. Kennis voor iedereen Geld, status en macht, dat was vroeger het belangrijkste. Tegenwoordig vragen steeds meer mensen wat het allemaal zin heeft. Een wereldwijd onderzoek door adviesbureau PWC (www.pwc.de) kwam tot de conclusie dat de training- en ontwikkelingsmogelijkheden van "Millennials" belangrijker zijn dan geld. En dat bedrijven die duurzaam en maatschappelijk verantwoord denken duidelijk voorstander zijn van jonge werknemers. "Onderzoek toont aan dat betekenis en zelfrealisatie bovenaan de agenda staan", bevestigt Philipp Riederle. U wilt een leven volgens uw eigen ideeën, maar hebt niet de moed om dat te doen? Deze zes vrouwen deden het >>