Foto: Olaf Ballnus voor tv luisteren en zien
promotie
Goed gehoor is kwaliteit van leven. Als een brug naar andere mensen. Als toegangspoort tot de wereld van muziek. Als een stimulans van alle zintuigen. Daarom hebben we een luistertest gedaan om tv te luisteren en te zien. En twee van ons dragen nu gehoorapparaten - hier zijn hun getuigenissen.
Het constante conflict vergiftigde de avonden. "Maak het luider, alsjeblieft." "Denk aan de buren." "Maar ik begrijp niets, verdomme!" Gemeenschappelijke tv was gewoon niet meer leuk.
Koppel-therapeuten weten dat relaties kunnen falen in het geschil over afstandsbediening. Tot dusverre wilde ik het niet laten komen - en ging zenuwachtig naar de luistertest. Hoewel ik er vast van overtuigd was dat het niet aan mij lag. Maar voor acteurs die niet goed kunnen praten. Of geluidstechnici die hun vak nog niet hebben geleerd. Misdaad was bijzonder slecht. Als de "plaats delict" in Keulen - Onderzoekers mompelden door het bewijsmateriaal - bedekt met verontrustende muziek - begreep ik alleen "Currywurst".
Het testresultaat bij de oorarts was deprimerend: aanzienlijk verminderd gehoor aan beide kanten, vooral bij hoge tonen. Toen droomde ik van Uropa's oortelefoons en het beschamende gefluit van mijn "sound ray catcher" bij senior bingo. De Hamburgse audioloog Jürgen Rombkowsky nam deze angsten snel weg. Achter mijn oren zijn nu, nauwelijks zichtbaar, twee 25-millimeter lange wonderen met speldenknop-kleine luidsprekers op haarfijne draden, door computer geprogrammeerd op mijn specifieke tekortkomingen en claims; gemakkelijk in gebruik en onderhoud.
De mini-apparaten zijn niet goedkoop, maar ik begrijp mijn gesprekspartner nu weer - zelfs als ze in cafés of conferenties allemaal in de war zijn. Muziek is niet langer een ruismama voor mij, maar pure geluidsharmonie. En op de avond van de televisie is er weer vrede. Ook met de buren. (Hoofdverslaggever Herbert Kistler)
"Waar?" Waarschijnlijk is de 100 keer deze zin in de afgelopen 14 dagen gevallen. Familie, vrienden, collega's - niemand heeft mijn hoorsysteem opgemerkt. Niet dat ik slimme opmerkingen of stomme uitspraken had die bijzonder interessant waren, ik draag tenslotte een natuurlijk synoniem bril. Maar dat heeft niemand echt gemerkt ... Geen verschil voor de anderen - voor mij! En welke: de tv is "maar half zo luid" (zegt mijn vrouw); In ieder geval vervloek ik deze TV-soundmixer niet meer, de stemmen te zacht en achtergrondgeluid te hard. Ik begrijp nu de mompelende collega's aan de andere kant van de vergadertafel - en de constante "Alstublieft ...?" (die waarschijnlijk meer op mijn zenuwen werkte dan de anderen) is nauwelijks merkbaar.
Een goede 30 minuten had de gehoortest geduurd. Het resultaat: "herkenbaar gehoorverlies in het frequentiebereik van 1500 Hertz". Was te verwachten, bij een 47-jarige die 25 jaar elektrische gitaar speelde, ooit gehoorverlies had en bijna 30 jaar op een motorfiets heeft gereden. Het was echter verbazingwekkend hoe snel de Hamburgse audioloog Jürgen Rombkowsky een geschikte vond voor de eerste "testfase" na de exacte analyse van het audiogram bij honderden hoortoestellen. Na een korte tijd werden de juiste systemen in beide oren aangepast - en speciaal voor mij door de computer geprogrammeerd. Geen toeval: "Hoe sneller mensen met gehoorverlies bij ons komen, hoe gemakkelijker het is om een hoorsysteem aan te passen, en hoe gemakkelijker het is voor klanten om eraan te wennen", zegt Jürgen Rombkowsky.
De definitieve afstemming van het hoorsysteem zal waarschijnlijk drie of vier extra bezoeken aan de audioloog vereisen. Maar dat maakt niet uit, integendeel: bij de tweede afspraak kreeg ik al een geschikte afstandsbediening voor het hoorsysteem, ik kan nu bijvoorbeeld een extra programma selecteren om naar muziek te luisteren of nog luider en stiller. En dan is er nog steeds de mogelijkheid om mijn iPhone-telefoon of een MP3-speler via radio ("Bluetooth") aan het hoorsysteem te koppelen - ik zal het zeker proberen, ik hou van high-tech speelgoed. De "ridderlijkheid" die mijn hoorsysteem onlangs ontving van Henning, de zoon (16) van een vriend, "Crass, that thing!", Zei hij bewonderend, nadat hij de twee kleine onderdelen enkele minuten had geïnspecteerd. Wat dat ook betekent - voor mij is het mijn onzichtbare hightech wonder. (Dirk Simon, hoofdredacteur)
