De nieuwe Vox-serie "Club of Red Ribbons" speelt zich af in een ziekenhuis, maar heeft weinig te maken met de bekende ziekenhuisreeks rond leugens, valsspelen en drama.
In plaats daarvan gaat het over vriendschap, samenzijn, begrip, liefde en de angst voor leven of dood.
Ik werd direct geraakt en meegenomen met deze serie, de personages zijn zo gevoelig getekend, de acteurs waren zo liefdevol gekozen, en zo geweldig is de Catalaanse originele "Polseres vermelles", gebaseerd op de werkelijke ervaringen van Albert Espinosa, in de Vox-productie,
Er is bijvoorbeeld Jonas (afgebeeld door Damian Hardung), die een been verliest vanwege zijn kanker. Hij raakt in coma en ontmoet kleine Hugo, die sinds een badongeluk in coma ligt. Dit geeft hem een bericht aan zijn moeder en wanneer Jonas dit afstemt, legt Hugo in het vervolg uit: "Bedankt Jonas, dus ze maakt het voor nog een jaar en we hebben dit vooral nodig: tijd."
Deze scène laat zien wat "Club of the Red Ribbons" zo anders, zo speciaal maakt. Het speelt met de fantasiewereld en helpt zo onze geest en de kleine patiënt om hun nieuwe realiteit beter te begrijpen en te classificeren. Het hele gebeuren gebeurt zonder veel pathos, maar met veel humor en aandacht voor detail.
Hoe dan ook, ik kijk er echt naar uit om te horen hoe deze speciale bende aan de hand is en ik ga absoluut niet meer praten op maandag om 20.15 uur, omdat ik blij ben met Jonas, Leo, Hugo en Co gaat door.
