Mijn sociale netwerken zitten vol met donaties en doen dingen om vluchtelingen te helpen. Elke dag lees ik zinnen als "tandenborstels zijn nog steeds nodig" of "wie houdt toezicht op de speeltuin in het asiel?" En natuurlijk doneer ik en probeer ik te helpen.
Foto: Georg E. Moeller / Facebook
Maar wat brengt een man die oorlog, armoede en immens lijden is ontvlucht wanneer ik hem een tandenborstel geef? Het antwoord is zo simpel, maar even belangrijk: een stukje menselijkheid.
Deze haat schokt me
Ik ben het niet alleen, maar ook veel van mijn vrienden: we zijn geschokt door de haat en het onbegrip dat vluchtelingen in veel delen van Duitsland ontvangen. Twee gewapende mannen hinderlaag accommodatie in Parchim, in Heidenau, die nacht na nacht dezelfde vluchtelingenopvang wordt aangevallen.
Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om een land te ontvluchten omdat er oorlog is en aankomt in Duitsland en ook om zo bang te zijn. Veel mensen uit oorlogsgebieden - zoals in Syrië - zijn getraumatiseerd omdat bommen op hun huizen zijn gevallen. Wat hen in sommige delen van Duitsland overkomt, moet als een vreselijke déja vu zijn.
En dat is precies waarom een tandenborstel belangrijk is. Hoe banaal dit object ook is, het betekent iets. En dat er in Duitsland mensen zijn die anders denken. Ze gaan 's nachts niet uit en vallen vluchtelingenwoningen in brand. Deze mensen proberen - zelfs een klein dingetje - iets goeds te doen.
"Doe het gewoon"
En soms is het gewoon zo eenvoudig : dit blijkt uit het voorbeeld van Georg E. Moeller uit Hamburg: hij nodigde 10 vluchtelingenkinderen uit voor een barbecue op de Elbe. Gewoon zo en zonder veel moeite: "Doe het gewoon, Stefanie en ik zeiden, we zullen het gemakkelijk doen en dan: Rij gewoon de hoek om, waar Hamburg teder is voor zijn mensen, waar zielen kunnen bengelen en domme gedachten Drijvend over de rivier als oud hout. "
En dat is precies hoe we het GEMAKKELIJK kunnen maken: niet iedereen hoeft een barbecue te organiseren of tandenborstels te doneren. Het is voldoende om iemand te verwelkomen die zijn eigen land is ontvlucht. En als het op de meest eenvoudige manier ter wereld gebeurt met een eenvoudige, vriendelijke "hallo, hoe gaat het?" Je kunt er ook veel mee doen.
Hartelijk dank aan Georg E. Moeller. Je hebt het goed gedaan!
Doe het gewoon, Stefanie en ik zeiden, we doen het gewoon. We praten met de mensen daar in de ...
Gepost door Georg E. Moeller op zondag 23 augustus 2015
