interview
Leonard Lansink ...? Natuurlijk ken je hem, je hebt hem vaak gezien! Dat klopt, hij is 'Wilsberg', de hobbydetective van Münster wiens winderige, omvangrijke karakter van miljoenen fans houdt. Binnenkort kunnen we de 54-jarige in een nieuwe tv-film ervaren - als een man, zoals velen van ons hem thuis hebben: opent zijn mond niet en voelt zich het meest comfortabel met een biertje in zijn hand tijdens het grillen. De Fred in de film heeft een ruwe schaal, maar ook een zachte kern. Lansink gaf ons een van zijn zeldzame interviews. Aan "Twee mannen van de beste leeftijd", vervaldatum 3.3., 20:15 uur in de eerste:
Mr Lansink, heeft u ooit iemand anders gehad dan de beste leeftijd? Leonard Lansink : Nee, ik was nooit echt jong en daarom altijd oud.
De "beste leeftijd" hoeft niet te betekenen dat je oud bent! Leonard Lansink : Natuurlijk heb je gelijk - eigenlijk is elke leeftijd de beste.
Hoe voel je je nu? Leonard Lansink : Zoals altijd. Veel mannen in de vijftig ervaren een levenscrisis. Heb je de midlife crisis al meegemaakt? Leonard Lansink : Niet echt. Ik heb me verslapen, denk ik, het figuur van "Fred" in je nieuwe tv-film begint ja, een hele nieuwe periode van leven. Heb je er ooit aan gedacht om je leven volledig op zijn kop te zetten? Leonard Lansink : Nee, ik heb zo'n gevarieerd bestaan. Alles is geweldig met mij.
"Fred" is nogal broos als levenspartner. Hij draagt zijn hart niet precies op zijn tong, hij gedraagt zich volgens het motto: ze weet dat ik van haar hou. Je maakt de indruk alsof je niet teveel van praten houdt. Wat moet je doen om je charmante kant te ervaren? Leonard Lansink : Oh, dat is niet zo moeilijk. Ik ben ook vriendelijk voor vriendelijke mensen. Het werkt altijd, maar niet 's morgens. Dan ben ik ondraaglijk. Het duurt langer en een paar kopjes koffie, totdat ik wakker genoeg ben om vriendelijk te zijn.
Je zei zelf in een eerder interview: "Als wees geef je niet veel om je familie." Sta je vandaag nog? Leonard Lansink : Uiteindelijk wel. Ik zou vandaag echter niet teruggaan naar mijn jeugd. Het was eerder de beroepsonzekerheid die toen in mijn leven heerste.
En hoe is het vandaag? Leonard Lansink : Oh, vandaag denk ik dat vaders jong genoeg moeten zijn om hun kinderen op te voeden. Ze zijn zelf opgegroeid met hun grootouders omdat hun moeder je net in het ziekenhuis heeft achtergelaten. Je hebt je moeder later bezocht ... Leonard Lansink : Ja, dat was geen prettige ontmoeting. Maar tenminste: ik heb haar gevonden.
In die tijd was je 30. Sindsdien is er natuurlijk veel veranderd in hun leven. Ze hadden kanker, ze zagen hoe snel het leven kon eindigen. Heb je daarna opnieuw geprobeerd een relatie met je moeder op te bouwen? Leonard Lansink : Nee. Ze is een vreemde vrouw voor mij. Bloed is geen erg dik sap . Een relatie komt voort uit de gedeelde geschiedenis die men heeft. En dat hadden we niet.
Toch willen velen die plotseling levensbedreigend ziek worden, vrede sluiten met een paar dingen. Leonard Lansink : Maar dan liever met de mensen uit mijn omgeving. Zeker niet met mensen uit mijn verleden.
Wat voel je vandaag voor je moeder? Leonard Lansink : Ik ben blij dat ik besta. Daar ben ik dankbaar voor. Maar dat is alles, aan wie denk je in je jeugd terug met liefde? Leonard Lansink : Aan mijn grootouders die me er door hebben gebracht. Ze waren erg aardig tegen me.
Ze zijn al lang kankervrij, worden als genezen beschouwd. Leonard Lansink : Statistisch gezien ben ik aan de goede kant.
Hoe heeft de ziekte haar veranderd? Leonard Lansink : Ik ben bedachtzamer geworden en laat me geen tijd meer stelen. Ik heb geleerd de waarde van het bestaan hoger te waarderen.
Ben je sneller begonnen: meer reizen, meer vieren ... Leonard Lansink : Nee, dat is het niet. Maar ik ben vriendelijker voor de mensen die het verdienen, en meer onbeleefd tegen degenen die me irriteren. Het heeft het personage in beide richtingen uitgebreid.
Ze zijn nooit getrouwd geweest. Leonard Lansink : Ik denk niet dat trouwen zo belangrijk is. Het verschijnt niet in mijn prioriteitenlijst.
Wat staat er op? Leonard Lansink : Leven, plezier, samen zijn, een aardiger persoon zijn.
Dat klinkt bijna boeddhistisch . Leonard Lansink : Ik ben geen boeddhist.
Is er iets waarin je gelooft? Leonard Lansink : Nee. Ik was katholiek, zat ook op de bisschoppelijke middelbare school. Maar dat was genoeg om de deur achter hem te sluiten.
Met welke gevoelens ga je de toekomst in? Leonard Lansink : Ik ben nu in een echt bevredigende situatie. Ik zou blij zijn als het zo blijft - of beter wordt.
Wat ontbreekt er nog meer? Leonard Lansink : alle actoren missen beveiliging. Maar dat moet je wel doen. Het hoort erbij en ik leer er langzaam mee te leven.
Ben je eigenlijk een jagertype? Leonard Lansink : Dat is alles. Ik ben heel stoer. Dat is een van mijn betere eigenschappen.
En wat is het ergste? Leonard Lansink : Nou, ik ben Steenbok - en de dierenriem is altijd "pessimistisch en hardvochtig". Maar goed dat ik niet in horoscopen geloof. Ik heb dat gemerkt, want dat is helemaal niet het geval. Ook: Jezus was ook Steenbok. Dat moet je zeggen.
Droom je ergens van? Leonard Lansink : Tenminste niet van een jacht, een auto, een huis. Eigenlijk leef ik zo goed als het is.
