Mama BlogIk ben mijn kind vergeten in de wieg!

2016

Mama-blogger Timea uit München schrijft voor Wunderweib.de over haar nieuwe leven als moeder van een 1-jarige dochter. Elke week leert ze iets nieuws, ze vraagt zich af, lacht en huilt.

Vergeet het kind in de kribbe - een nachtmerrie voor moederblogger Timea!
Foto: Timea star head

Deze week schrijft ze over de schaamte dat hij zijn kind in de kribbe is vergeten.

Mijn mobiel gaat over, de wieg verschijnt op mijn display. Ik vermoed dat er iets ergs is. Ze bellen niet om me te laten weten dat Léla goed heeft gegeten of poepen in de luiers. Ze bellen ook niet om me te vertellen dat ze het boek over boerderijdieren bijzonder mooi vinden. Nee. Als de wieg belt, moet er iets zijn gebeurd. Ziekte, ongeluk en andere verschrikkelijke foto's zoemen rond in mijn hoofd. Net voordat ik op de groene acceptatieknop op mijn display druk, raakt het me als een klap in het gezicht: ik vergat mijn kind op te pakken!

Nachtmerrie van de moeder

Dat klinkt als een moederlijke nachtmerrie waarvan de meeste mensen zweterig wakker worden. In dat geval gebeurde het helaas precies op dezelfde manier. Ik vergat dat de kinderkamer om 12.00 uur moest sluiten voor een personeelsvergadering en alle ouders werden per post gevraagd om hun kinderen op tijd op te halen. Nou, nu is het me echt overkomen.

Omdat ik me niet in de straal van 500 meter van de wieg bevond, duurde het nog een half uur voordat ik bij mijn dochter was. Ik arriveerde om 12:45 uur op de kinderkamer met mijn hoofd naar beneden, schuldig geweten en een aura van nederigheid en schaamte. Mijn liefste, meest schattige muis was het enige vergeten kind. Daar zat ze op de schoot van een leraar op het kinderdagverblijf. Ze kon haar ogen nauwelijks openhouden, ze was beroofd van dutje.

Wo bist du Mama? — *Waar ben je mama*
Foto: Timea star head

Oh, is het je nu al overkomen?

Gelukkig werd ik niet onthoofd, gespietst of bezeerd. Ik voelde me echt ongemakkelijk. Mijn vriendin, die al een ouder kind heeft, zei tegen mij: "Oh, is het je dus al overkomen?". Ik denk dat de zin betekent dat sommigen van ons New Moms waarschijnlijk zullen vergeten om onze kinderen nog een of andere keer op te halen - van voetbal, van de schat, van de peuterspeelzaal ...

De laatste jaren gebruikte ik mijn mobiele telefoon als een afsprakenboek. Het ging een paar keer mis en ik had beter moeten weten. Wij moeders (en vaders) hebben een verantwoordelijkheid die niet kan worden onderbroken. De gedachten moeten altijd rond ons kind cirkelen. Heb ik thuis genoeg luiers? Heeft ze genoeg gedronken? Heeft ze honger? WANNEER moet ik haar vandaag ophalen?

Keine neue Erfindung, aber immer wieder neue Erkenntnis - ein Terminkalender hilft das Chaos im Kopf zu ordnen — *Geen nieuwe uitvinding, maar altijd nieuwe kennis - een kalender helpt om de chaos in het hoofd te organiseren*
Foto: Timea star head

Adieu Google Agenda

Ik wilde een perfecte kleine planner van mijn man voor Kerstmis. Ik zeg vaarwel tegen Google Agenda en hallo tegen de old-school pocket kalender. Het digitale bindt me niet - de pen op papier vormt het schrijven duurzamer en beter in mijn brein.

In het verleden was ik altijd punctueel en betrouwbaar. Nu ben ik bang, vergeetachtig, verward. Het begon met de zwangerschap - en eindigde niet bij de geboorte.

Ik beloof je Léla: ik zal altijd proberen je op tijd op te halen, zodat je niet het laatste, arme kind blijft dat is vergeten.

Ben je je kind ooit vergeten? Vertel me erover in je reacties!