Moeder waarschuwt voor secundaire verdrinking

2015

Uren na het zwemmen verdronk haar zoon bijna.
Foto: iStock

Secundaire verdrinking: niet gedroomd van gevaar na het zwemmen

Uren na het zwemmen raakt haar zoon plotseling bewusteloos. Hij moet onmiddellijk naar het ziekenhuis. Nu waarschuwt de moeder op internet tegen secundaire verdrinking.

Zomer, zon, badtijd. Wanneer de temperatuur stijgt, is er vaak niets beter voor kinderen dan rondspatten in het zwembad. Hetzelfde geldt voor de zoon van Darcy McQueeny. Maar zijn baddag eindigt in het ziekenhuis. De moeder gebruikt internet nu om ouders te waarschuwen voor wat het leven van haar jongen bijna heeft gekost: secundaire verdrinking.

Op een warme zomerdag vermaakt de drie-en-een-half-jarige zich bij het zwembad, terwijl een beetje volwassenen de spelende kinderen bekijken. Deze zijn meteen ter plaatse, omdat de jongen na een sprong van de rand van het zwembad niet meer verschijnt. Met bliksemsnelheid trekken ze de kleine uit het zwembad, die snel herstelt van de schok. Terwijl hij blijft spelen, maakt zijn moeder zich geen zorgen.

Uren later is de jongen al lang thuis, wanneer hij plotseling flauwvalt. Hij reageert ook niet op het schudden van zijn moeder, waarna ze bezorgd een ambulance belt. De artsen kunnen net op tijd handelen, de zoon van Darcy overleeft. Maar de diagnose is irritant: de jongen is bijna verdronken. Hoe kan dat zijn als zwemmen uren achterloopt?

Op internet waarschuwt de moeder nu voor de zogenaamde secundaire verdrinking, waarbij water zich ophoopt in de longen, maar dat is later voelbaar. Met een foto van haar zoon in het ziekenhuisbed plaatst ze de volgende woorden:

Bekijk deze foto goed. Dit is mijn 3, 5-jarige die niet reageert in een ziekenhuis minder dan zes uur ...
Geplaatst door Darcy McQueeney op zaterdag 15 augustus 2015

"Kijk goed naar deze foto. Dit is mijn drie en een half jaar oude, bewusteloos liggend in een ziekenhuisbed, minder dan zes uur na het springen in een zwembad. Hij ging slechts minder dan dertig seconden ten onder. Hij werd in de gaten gehouden door twee verstandige, gewetensvolle volwassenen op minder dan drie meter van het zwembad. Daarom leeft hij nog, omdat hij zo snel uit het water werd getrokken. De korte tijd was echter voldoende om water in te ademen. Het water dat hij inhaleerde produceerde koorts en maakte hem waarschijnlijk bewusteloos van een aanval. Direct na het incident praatte hij nog en at, slechts enkele uren later, ging het bergafwaarts. Iedereen die we ontmoetten, merkten hoe ongelooflijk gelukkig hij moest zijn. Niet alleen omdat hij niet onmiddellijk verdronk, maar omdat het risico op secundaire verdrinking enorm groot was. Hoewel hij kon eten en praten en nadat het incident ok leek, was hij NIET ok. Veiligheid moet een topprioriteit zijn op het water. Laat uw kinderen nooit zonder toezicht in de buurt van een waterbron. Zelfs als u zich aan alle regels houdt, gebeuren er ongelukken. Zelfs als ze normaal lijken na bijna verdrinking, breng ze naar het ziekenhuis. Wat als we dachten dat het goed met hem ging en hem naar bed bracht? Ik weet niet hoe ik het genoeg moet benadrukken. Zijn verpleegster vroeg ons om de ervaring te gebruiken om aandacht te trekken. Mijn zoon verraste iedereen door zo snel te herstellen en is nu in orde, maar hij had geluk. Vergroot het bewustzijn hoe belangrijk het is om waterveiligheid te bieden, inclusief nazorg nadat een kind bijna is verdronken. "

Geplaatst door Darcy McQueeney op woensdag 29 juli 2015

Secundaire of droge verdrinking?

Slechts enkele mensen worden geïnformeerd over de mogelijkheid om later te verdrinken. Men maakt onderscheid tussen de droge en de secundaire verdrinking. De eerste kan direct gebeuren tijdens de sprong in het koude water. Het is een spasme van de bilspieren, die zou moeten werken als een beschermend mechanisme tegen het inademen van water. In sommige gevallen blijft het spasme echter te lang bestaan - het kind stikt zonder dat er vloeistof in de longen komt.

In het geval van secundaire verdrinking, daarentegen, hoopt vloeistof zich op in de longen zonder onmiddellijk te worden opgemerkt. De verraderlijke hier: de symptomen verschijnen later, zodat associatie met zwemmen vaak te laat gebeurt. Zelfs kleine ophopingen van water, die worden ingeademd tijdens het spelen of springen in het water, kunnen op de lange termijn leiden tot ontstekingen en dus een steeds groter zuurstofgebrek.

Hoe herken ik de secundaire verdrinking?