Foto: Boris Trenkel voor BAUER PREMIUM AGENTSCHAP / actiepers
Roy Peter Link en liefde - in een interview vertelt hij meer
Sinds "There Friendship - The Young Physicians" zijn we enthousiast over Roy Peter Link, of hij een vriendin heeft en hoe verlegen hij echt is - hier vertelt hij meer
Toegegeven: vooral vanwege Roy Peter Link houden we vooral van 'In alle vriendschap - De jonge artsen' (donderdag om 18.50 uur in de eerste). De acteur is charmant, bekwaam en zelfverzekerd in de ARD-avondserie als Dr.med. Niklas Ahrend. Roy Peter Link is eigenlijk verlegen. Of dit ook geldt voor liefde, vertelt hij in een interview.
Ze worden beschouwd als een sportkanon tussen de acteurs en gaan graag tot het uiterste ...
Ik hou van bewegen, veel sporten. Als kind klom ik al graag in bomen en doe dat soms zelfs vandaag. En in de sport ben ik dol op de uitdaging, ik hou ervan mijn impasse te overwinnen. Als het hoofd zegt dat hij niet meer wil, dan blijf ik gewoon doorgaan. Ik geniet ervan!
Ben je altijd zo ambitieus geweest?
Nee! Op een gegeven moment kwam ik op het punt dat ik het lijden zat was.
Wat een lijden?
Ik was ongelooflijk verlegen als kind. Ik had buikpijn weken voor een schoolcollege, kreeg altijd een felrood hoofd als ik voor de klas moest spreken. Op een gegeven moment had ik geen trek in deze angsten. Ik dacht dat er iets moest bestaan tegen deze negatieve gevoelens. Ik las veel slimme boeken, maar geen van hen hielp me met mijn verlegenheid. Op een gegeven moment ging ik zelf op zoek naar het probleem en vroeg mezelf: "Hé, wat is er mis met je?" Ik zei gewoon: "Doe het gewoon!" Ik was het lijden beu, ik wilde niet meer de verlegen die zich constant in zijn hoofd klaarmaakt.
Van wie komt deze verlegenheid?
Ik kan dat alleen maar raden. Mijn moeder was 16 toen ze me beviel. Ik heb mijn vader nooit ontmoet. Ik denk dat er veel zit in deze biografie-eigenaardigheid. Toen ik zeven was, verhuisde mijn moeder met mij van de stad Keulen naar het dorp. Op dat moment zei ze tegen mij: "Ga een verband zoeken in de jeugd van het dorp!" Ze stuurde me naar voetbal, maar zonder verstandige voetbalkleding. Ik had watersandalen aan! Ik heb nog steeds het moorddadige gelach van de andere kinderen in mijn oren vandaag. Kinderen kunnen wreed zijn. Ik rende huilend naar huis. Misschien een zeer vormende ervaring in mijn jeugd?
Wanneer wist je dat het zo niet kon?
Dat was niet zo lang geleden. Dat was in 2010. Ik huilde 's nachts in bed en was moe van het lijden. Ik vroeg me af: "Waarom ben ik zo verlegen en geplaagd door zelftwijfel?" Ik besloot toen om gewoon op te staan en niet zo afgeleid te worden door mijn sceptische hoofd.
Hoe ging dat in zijn werk?
Het is al een enorm stuk, als je je ervan bewust wordt dat het eigen brein constant annoteert, vergelijkt en evalueert. Daar moet je vanaf en gelukkig is het gelukt. Vandaag twijfel ik niet meer aan mezelf en ben ik blij met wat ik heb. Met sport versloeg ik mijn ernstige zelftwijfel: ik leerde steeds weer het punt waarop het hoofd "nee" zegt. Ik was in orde!
Ben je een jager?
Nee, nooit! Vechten is het ergste wat je kunt doen. We vechten tegen honger. Wat is er sindsdien gebeurd? De situatie is verslechterd. We vechten tegen ziekten en er zijn altijd nieuwe.
Maar je hebt de bodem van je acteercarrière moeten doorbreken, zelfs de nacht in de auto doorgebracht en gedoucht in het treinstation!
Maar dat was toen geen gevecht voor mij. Ik wilde gewoon acteur worden, maar had geen idee hoe ik dat moest doen. In sommige seriescredits las ik het adres van een RTL-productiefaciliteit in Keulen-Ossendorf. Ik dacht toen in mijn naïviteit: als je acteur wilt worden, is het het beste om daar naartoe te gaan waar het is geproduceerd. Hoewel ik geen geld en geen woning had, maar naar Keulen reed. Dat bracht me ertoe om in de auto te slapen en te douchen in het treinstation. Maar dat heb ik destijds niet als dramatisch ervaren, maar gewoon als een logisch gevolg. Hoewel ik erg verlegen was, heb ik nooit aan mijn acteercarrière getwijfeld. Interessant genoeg had ik veel optimisme en vertrouwen. Dat was natuurlijk de reden waarom het ooit lukte. Maar een gevecht of een door boksen was niet voor mij.
Foto: ARD / Tom Schulze
Je hebt een zeer hechte relatie met je moeder. Heeft dat iets te maken met alleen door haar zijn opgevoed?
Het is gemakkelijk voor te stellen dat een meisje dat op zestienjarige leeftijd zwanger werd op een katholieke meisjesschool door een 21-jarige jood en vervolgens door haar ouders werd uitgezet, niet de moeder kan zijn, zoals beschreven in het prentenboek. Maar ze heeft zoveel mogelijk geprobeerd me een goed leven te geven. Ik houd van mijn moeder over alles en zij ook van mij.
Heb je je vader nooit willen ontmoeten?
Dat was nooit echt een probleem. Wat mijn vader betreft, ben ik volledig onbezwaard. Ik hoef mijn vader niet te ontmoeten. Als je nog nooit een aardbei hebt gegeten, weet je niet hoe hij smaakt en mis je hem niet in het leven.
Als hij morgen contact met je opnam omdat hij ze op tv zag, hoe zou je reageren?
Nou, dan zouden we waarschijnlijk wat gaan drinken.
Onlangs meldde een Berliner Zeitung dat je weer single bent. Wat is er gebeurd
Iets dat constant in relaties gebeurt: je controleert jezelf en besluit dan dat het niet past.
Was het een lange relatie?
Zijn ze bijna twee jaar lang? De scheiding was erg vreedzaam. We keken elkaar recht in de ogen en realiseerden ons dat we beide niet in staat zijn elkaars behoeften te vervullen. Moeten we niet beter scheiden? Raak dan! Het was een gezamenlijk besluit.
Ben je een relatie persoon?
Ja, maar ik koester mijn relaties op mijn eigen manier, ik hoor steeds dat het een beetje moeilijk is om contact met me te houden. Waarom? Ik heb een vreselijke relatie met mijn telefoon. Als het overgaat, voel ik me niet automatisch geroepen om te reageren. Veel mensen nemen dit zeer persoonlijk op. Onlangs moest ik zelfs luisteren naar de beschuldiging: "Zoveel als je niets hoeft te doen. Zelfs de federale president gaat naar zijn telefoon, hoewel hij een druk schema heeft. "Voor mij is het zo: soms zit ik comfortabel met een boek in een hoek en vind ik het gewoon niet nodig om de telefoon te beantwoorden.
Er moet echter ook een relatie worden onderhouden. Waar is je missie
Mijn inzet begint met het grootste geschenk dat iemand ooit aan een ander mens kan geven: hem laten gaan en hem ruimte geven en niet onmiddellijk de volgende verwachting vervullen. Naar mijn mening is het in een echt goed partnerschap niet nodig dat je constant elkaars liefde met aandacht moet bewijzen om de relatie gaande te houden. Je hoeft niet constant met elkaar te praten. Weet je wat het mooiste gesprek was dat ik ooit heb gehad? Ik zat in de stromende regen op het terras en huilde en huilde. Een vriend van mij kwam naast me zitten. Korte tijd later ging hij terug en keerde terug met een paraplu. We zaten op de bank en waren stil. Op een gegeven moment duwde hij de paraplu in mijn hand en vertrok weer. Dat was het beste gesprek! Er waren geen vervelende beschuldigingen zoals: "Ik ben je beste vriend, je moet me vertellen wat er mis is met je." Hij verliet mijn kamer.
Heb je ooit echt hartzeer gehad?
Ik had er helemaal last van!
Wat is het gekste wat je ooit voor liefde hebt gedaan?
Vroeger maakte ik een verliefde aap. Na een relatie wilde ik bijvoorbeeld niet geloven dat het voorbij was, ik reed elke dag naar het busstation om het te onderscheppen, gewoon om een nieuwe afwijzing te krijgen. Ik was zo druk om haar te bewijzen hoeveel ik van haar hou. Ik was er vast van overtuigd dat ze nog steeds van me houdt, maar het gewoon nog niet weet. Zoiets zou me vandaag niet overkomen, of misschien wel? (Lacht)
Droom je van een gezin met een huis op het platteland?
Nee, ik ben momenteel ongelooflijk blij met mijn leven zoals het nu is.
Je levensmotto?
Drink nooit uit de cacao waar je doorheen wordt getrokken.
Bedankt voor het interview!
Het interview werd afgenomen door Benjamin Cibach voor Stars & Stories
++++
Meer tv-sterren in een interview
>> Andrea Sawatzki: "Werkloosheid maakt je geen slecht persoon"
>> Walter Sittler: "Het huwelijk kan een gevangenis worden"
