Foto: Dirk Bartling EXCLUSIEF voor HET NIEUWE BLAD
De kapitein van het droomschip in de thuishaven
Hij plukt aan de snaren van zijn gitaar, zij zingt eraan. Een heerlijk idyllische middag met Siegfried Rauch (80) en vrouw Karin (70) in hun romantische boerderij in Beieren. Daar spraken we met de acteur over zijn nieuwe leven na het " droomschip ".
Vind je het moeilijk om als kapitein met pensioen te gaan?
Siegfried Rauch : Het was een geweldige tijd! Maar moet het niet stoppen als het het mooist is? Ik ga met een traan in mijn ogen, maar ook met een grote lach. Omdat ik nooit van plan was om ooit vanaf de brug te struikelen.
Nu ben ik blij dat ik eindelijk weer een winter heb en meer tijd heb voor mijn gezin.
Meer tijd voor het gezin?
Siegfried Rauch : Als ik eerlijk ben: met mijn zonen Benedikt en Jakob heb ik veel gemist toen ze opgroeiden. Ik heb altijd al over de hele wereld gefilmd. Ik wil deze fout niet opnieuw met mijn kleinkinderen herhalen. Omdat de gemiste helaas niet goed kan maken.
Trouwens gefeliciteerd ...
Siegfried Rauch : Ja, ik werd bijna vier maanden geleden voor de derde keer opa. De kleine Xaver. Als hij naar me lacht, komt de zon op. Toen ik alleen in de cabine zat tijdens de laatste Dreamship- shoot en naar mijn kleinkinderen op de computer moest kijken, was ik ziek van heimwee.
Hoe gaat uw vrouw hiermee om, wanneer u plotseling veel meer thuis bent?
Siegfried Rauch (lacht): Dat wordt spannend. Ten eerste is het huwelijk bijna uit elkaar, omdat ik er nooit was. En nu breekt ze bijna, omdat ik altijd thuis ben. Nee, serieus, we hebben zoveel meegemaakt in bijna vijf decennia. Niets gooit ons uit de koers.
Uw boek "Captain's Dinner - When dromen come true" is zojuist gepubliceerd. Zijn ze allemaal vervuld?
Siegfried Rauch : Ja, de meeste van hen. Ik stond z. B. zorgde als kleine jongen op Ammersee voor de grote stoomboot. Destijds droomde ik ervan kapitein te worden. Heeft gewerkt. En ik bewonderde de wereldster Steve McQueen. Hij werd mijn vriend. Ik dank God voor mijn geweldige leven!
