Zoals niemand hem kent ...
De Berlijnse auteur Gudrun Gloth kent Udo Jürgens al sinds zijn jeugd. Voor u, beste lezers, beschrijft zij de nauwelijks bekende kanten van de superster umschwärmten. Hier is een inzicht in zijn biografie :
Onze eerste ontmoeting dateert van decennia. In die tijd stond Udo Jürgens aan het begin van zijn carrière en vertelde hij me vrij van de lever, hoe minder gunstig zijn leven begon: "Ik was een zwakke jongen. Als kleine jongen had ik niet alleen last van allerlei kinderziektes. Ik had ook 14 middenoorinfecties. Maar bovenal kwelden nachtmerries me, stoorden ze me elke nacht voor zoveel nachten met zulke vreselijke geluiden dat ik uitbrak in schreeuwende worstelingen. Mam moest toen alle lampen in mijn kamer aansteken en voor me zingen. Muziek was het enige dat me tot rust bracht. De kinderarts zei dat de oorzaak van mijn lijden mijn muzikaliteit is, gecombineerd met gevoeligheid en overdreven verbeelding. " Soms kan Udo Jürgens zelf niet begrijpen wat hij heeft ervaren en bereikt. Hij wordt 77 op 30 september. De ARD eert hem met de uitgebreide tweedelige "The Man with the Bassoon". De sjabloon hiervoor werd door Udo Jürgens zelf bij zijn boek aangeleverd. Het is het verhaal van de invloedrijke Bockelmann-familie, van wie hij komt.
Tot die tijd bestonden kunstenaars niet in deze rijke familie. Udo Jürgens daarentegen heeft zijn vasthoudendheid en assertiviteit geërfd van zijn grootvader Heinrich Bockelmann. Een inwoner van Bremen emigreerde naar Rusland in 1891, hij richtte een privébank op in Moskou, die zelfs zijn geld toevertrouwde aan de familie van de tsaar. Hij werd erg rijk. Udo Jürgens vertelde me: "Bij mijn eerste concert in Moskou keek ik naar het voormalige paleis van opa. Natuurlijk alleen van buitenaf, want het diende nu als politiehoofdkwartier. " Hij was onder de indruk. Opa Bockelmann werd ontvoerd bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog als een" vijandige vreemdeling "van Siberië. Maar hij wist te ontsnappen, heropende een bank in Berlijn en werd opnieuw een zeer rijke man. Hij gaf zijn vijf zonen een briljante start in het leven. Udo Jürgens herinnert zich: "De oudste, Erwin, trad op als voorzitter van de BP-oliemaatschappij in Europa en president van het World Oil Congress. Werner was vroeger burgemeester van Frankfurt / Main en voorzitter van de Duitse Vereniging van Steden. Mijn vader Rudolf en zijn broer Gerd, die landbouw had gestudeerd, gaven grootvader ooit een kasteellandgoed. Gerd kreeg het landgoed Barendorf in de Lüneburger Heide, mijn vaderkasteel Ottmanach bij Klagenfurt in Karinthië. Daar ben ik geboren. "
Udo Jürgens had een bevoorrechte start in het leven. Toch waren er aan het begin van zijn carrière vaak momenten dat hij zelfs honger leed. Tijden van wanhoop. "Ik zal nooit de dag vergeten dat ik mijn eerste platencontract kreeg van het bekende bedrijf Polydor, " herinnerde hij zich later. En: "Ik had net mijn 20e verjaardag gevierd. 'Het is klaar!' Dacht ik. 'Zo jong en zo succesvol!' Ik arme gek! Wat mij te wachten stond, was het meest verwoestende hoofdstuk van mijn leven. "
