Foto: RTL / Thomas Niedermueller
Professionele uitdaging
Wanhoop, overwerk - soms zelfs geweld: afgestudeerde pedagoog Katharina Saalfrank (38) heeft al veel meegemaakt als "Super Nanny" (RTL, woensdag, 20:15 uur). We hebben met haar gesproken: het nieuwe blad: kun je ooit een gezin helpen?
Katharina Saalfrank: Nee, ik heb nooit een zaak moeten "opgeven". Twee keer gebeurde het dat ik ouders vergezelde in hun beslissing om hun kinderen weg te zetten.
Ze zijn meestal erg kalm. Wanneer verlies je je zenuwen?
Katharina Saalfrank: Ik ben vaak emotioneel. Soms ben ik luid, soms onderbreek ik ouders, soms zeg ik heel duidelijk dat geweld niet werkt. Zo kalm, zoals je misschien beseft, ben ik niet.
Wat vind je van een aai?
Katharina Saalfrank: Niets! Ik wijs elke vorm van geweld af! Helaas ervaar ik vaak psychologisch geweld in mijn werk.
Wat betekenen misbruik voor de ziel?
Katharina Saalfrank: Wanneer kinderen thuis gewelddadige situaties van hun ouders ervaren, kunnen ze ernstig worden belemmerd in hun ontwikkeling.
Thema pubescent kinderen ...
Katharina Saalfrank: Het is een heel speciale tijd die ons volwassenen vaak verkeerd wordt begrepen. Ik werk veel met kinderen en adolescenten die interne en externe veranderingen ondergaan die hen in verwarring brengen.
Sinds 2004 werk je als een oppas. Ik kan me voorstellen dat zelfs een professional als jij soms zijn emotionele grenzen bereikt. Wat waren de meest vormende ervaringen in de jaren?
Katharina Saalfrank: Wanneer je met mensen en relaties werkt, is het belangrijk om jezelf onder supervisie te krijgen en te herstellen van werk en ervaring. Dat doe ik altijd regelmatig en voor mij is dit een basisvereiste voor dergelijk educatief werk. De meest vormende ervaring voor mij is dat de meeste relatie- en opvoedingsproblemen het gevolg zijn van gezinnen met te hoge en vaak zeer verkeerde verwachtingen van de kinderen. De kinderen zijn eigenlijk "normaal" en leeftijdvriendelijk, maar ouders verwachten vaak dat alles "werkt" en hebben vaak weinig kennis over de ontwikkelingsfasen en de behoeften van het kind. Mijn taak is dan om deze onbalans een beetje op te heffen, informatie over te brengen en ook om de behoeften van de kinderen duidelijk te maken en zich daarop te concentreren.
Wat is de juiste opleiding voor jou?
Katharina Saalfrank: Er is niet DE "juiste" opleiding. Het gaat om relaties en minder om 'educatie'. Kinderen hebben stabiele, vertrouwde zorgverleners nodig die hen een relatie bieden en hen de mogelijkheid bieden om ervaring op te doen. En ze hebben volwassenen nodig die niet beweren zelf perfect te zijn. Alleen als we kunnen toegeven dat iets niet zo goed is gegaan, kunnen kinderen een echt gevoel krijgen - het gaat niet soepel en dat is prima! Het gaat er in feite om dat kinderen thuis worden geliefd, erkend en beschermd door hun ouders. Dit is de basis van de relatie met kinderen. Geweld - ook de zogenaamde "aai" - is absoluut taboe! Daar ben ik heel duidelijk over. Dat wijs ik volledig af.
Welke dingen die grootouders moeten doen / niet doen in het onderwijs?
Katharina Saalfrank: Grootouders hebben een heel speciale relatie met hun kleinkinderen en kunnen genieten van oma en opa - en niet van ouders. Soms zijn er generatieconflicten, het brengt gewoon met zich mee. Tijden veranderen en dat wordt steeds duidelijker bij zowel kinderen als kleinkinderen.
Wat adviseert u ouders als ze niet weten wat ze moeten doen?
Katharina Saalfrank: Ik raad alle ouders aan ideeën uit te wisselen. Professioneel of vriend. Alle verantwoordelijke mensen krijgen advies, advies en uitwisseling. Onze kanselier kan bijvoorbeeld worden ondersteund en geadviseerd door experts, waarom zouden wij ouders met onze verantwoordelijkheid dat niet doen!? Het wordt tegenwoordig vaak afgekeurd om te zeggen: ik weet niet wat ik moet doen! We moeten ons niet laten verwarren, maar moeten ook deze vragen nastreven en naar antwoorden zoeken - en vaak is er niet EEN antwoord, maar individuele manieren.
Hoe reageren mensen op straat op jou?
Katharina Saalfrank: Mensen zijn eigenlijk altijd heel positief. Velen praten met mij over verschillende aspecten van het programma, maar ook over de moeilijke situaties waarin kinderen opgroeien. Sommigen vertellen me over hun eigen jeugd en hoe moeilijk het voor hen is om het te verwerken. Ja, en soms gebeurt het dat iemand een vraag tussendoor heeft. Dat is natuurlijk niet zo eenvoudig, want het gaat vaak om complexe problemen. Dit zijn echt leuke ontmoetingen en soms helpt het gewoon om te luisteren.
