ziekte
Meniscusschade: definitie, oorzaken en symptomen
De meniscus is de kraakbeenstructuur in het kniegewricht. Er is een binnenste meniscus en een buitenste meniscus voor elk kniegewricht. Deze zijn verantwoordelijk voor het ondersteunen van de overdracht van kracht van het dijbeen naar het onderbeen. Meniscusschade, zoals de meniscusscheur (de meest voorkomende meniscusziekte) of de regressie van het weefsel, legt meer stress op het kraakbeen, wat kan leiden tot voortijdige slijtage van het kniekraakbeen. Het resultaat: een pijnlijke meniscusschade .
Op de lange termijn volgt de artrose van het kniegewricht. Meniscusslijtage (medisch: meniscale degeneratie) is normaal op oudere leeftijd. De meest voorkomende oorzaken van meniscusschade zijn ongevallen en overwerk. Symptomen van meniscusschade zijn voornamelijk pijn in het gebied van het kniegewricht en beperkte mobiliteit van de knie.
Meniscusschade: behandeling
Om gevolgschade te voorkomen, moet meniscusschade zo vroeg mogelijk worden behandeld. Eerst controleert de arts de zogenaamde "speciale meniscus-tekens" door middel van tests volgens McMurray, Böhler, Apley-Grinding, Steinmann of Payr, de laatste levert pijnlijke meniscusschade op, de indicatie van een rugletsel in de binnenmeniscus om de dij en onderbeengelei samen te drukken, bijvoorbeeld in de uitgestrekte, gebogen en gedraaide posities.
Andere manieren om erachter te komen of het een meniscusschade is, zijn beeldvorming met magnetische resonantie / beeldvorming met magnetische resonantie (MRI), röntgenonderzoek, echografie (echografie) en artroscopie (spiegeling van gewrichten). Niet altijd is een operatie aan meniscusschade noodzakelijk. Als het een longitudinale meniscusschade of een meniscusscheur is (medisch: mandhandvat), verwijdert de arts het grootste deel van het gesloopte deel van de meniscus, omdat dit anders in het gewricht werkt als een vreemd lichaam, dat het kraakbeen kan beschadigen en tot artrose kan leiden. Scheuren in het gebied van de capsulaire grens zijn erg moeilijk te genezen, omdat het fibrocartilage slechts zwak is geperfuseerd. Hier gebruikt de arts graag de Menikoplexie (= Antackern, naaien).
Meniscusschade: preventie en zelfhulp
De beste bescherming tegen meniscusschade is goed getrainde en sterke spieren. Een ideale en zeer eenvoudige manier om meniscusschade te voorkomen, is door trappen te beklimmen. Hier moet je opletten om zo langzaam mogelijk de trap op te gaan - het is het beste om twee stappen tegelijk te nemen. Belangrijk: druk met de kracht van de dij van het voorste been naar boven totdat u weer stevig staat. Dan breng je het achterste been omhoog. Elke beweging duurt ongeveer vier seconden. Beginners gaan eerst drie keer zes dubbele stappen met twee minuten pauze. Geavanceerd nemen drie keer twaalf dubbele niveaus. Er moet voor worden gezorgd dat er een pauze van 48 uur is tussen elke trainingssessie om de spieren te laten regenereren.
Andere manieren om schade aan de meniscus te voorkomen, zijn niet te veel bewegingen doen, zoals een diepe squat en sporten vermijden waarbij je vaak moet draaien of vaak moet springen - je knieën belasten. Niet erg knievriendelijk zijn sporten zoals badminton (badminton op een grasveld is knievriendelijk), tennis, volleybal, basketbal, handbal, voetbal, skiën en squash. Fietsen, kruipen of milde gymnastiek zijn echter knievriendelijk en trainen de blijvende beweeglijkheid van het kniegewricht. Bovendien is het belangrijk om tijdens het zitten (bijvoorbeeld op kantoor ) regelmatig van houding te veranderen. Ook nuttig is het verminderen van overgewicht, omdat dit de knie aanzienlijk overbelast.
