Rotan en zeegras fascineren met hun natuurlijke charme, brengen de zon van Azië het huis binnen en zijn klimaatvriendelijk. Bamboe produceert zelfs meer zuurstof dan bomen.
De Verenigde Naties hebben 2009 uitgeroepen tot het jaar van natuurlijke vezels. Een goede beslissing!
Bamboe is een wondergras: hard als hout, zo licht als een veer. Zo stijf als steen, zo elastisch als rubber. Het gedijt in tropische hitte, maar komt ook met een ijzig klimaat. Is voedsel, medicijnen en bouwmateriaal. Tot nu toe zijn 1500 variëteiten bekend - sommige groeien 's nachts tot een meter. Maar bovenal: bamboe brengt het exotische het huis binnen - in de vorm van parket, als accessoire en meubilair. Ook waterige hyacinten, zeegras, bananenblad of rotan zijn verweven in prachtige schalen, fauteuils of bedden. En fabrikanten en ontwerpers zijn voortdurend op zoek naar nieuwe natuurlijke vezels die ze kunnen verwerken, omdat de vraag enorm is.
Omdat veel mensen zich ervan bewust zijn geworden dat ze de exotische planten met een zuiver geweten kunnen kopen: stengels in plaats van hout behouden het aanzienlijk langzamere bos met hernieuwbare bronnen. De waterhyacint verspreidt zich bijvoorbeeld als onkruid. Het is verstandig om ze in meubels of accessoires te verweven, omdat je grenzen moet stellen om het evenwicht in tropische wateren te behouden.
En bamboe is wereldwijd in bijna onuitputtelijke hoeveelheden beschikbaar en zet meer CO2 om in zuurstof dan de vergelijkbare hoeveelheid bomen. Rotan groeit ook erg snel. Uit de jungle gescheurd, wordt het tegenwoordig op enorme plantages gekweekt. Dit heeft een positief effect op het klimaat en creëert miljoenen banen in de armste landen ter wereld. Hele dorpen leven van rotanfabrieken of vinden banen van toonaangevende internationale fabrikanten die in Azië produceren. Dus de rotanboom is een enorme overwinning voor alle betrokkenen. Het belang van deze duurzame economie voor ontwikkelingslanden en opkomende landen wordt ook aangetoond door het VN-initiatief om 2009 uit te roepen tot het jaar van natuurlijke vezels.
Omdat veel mensen zich ervan bewust zijn geworden dat ze de exotische planten met een zuiver geweten kunnen kopen: stengels in plaats van hout behouden het aanzienlijk langzamere bos met hernieuwbare bronnen. De waterhyacint verspreidt zich bijvoorbeeld als onkruid. Het is verstandig om ze in meubels of accessoires te verweven, omdat je grenzen moet stellen om het evenwicht in tropische wateren te behouden. En bamboe is wereldwijd in bijna onuitputtelijke hoeveelheden beschikbaar en zet meer CO2 om in zuurstof dan de vergelijkbare hoeveelheid bomen. Rotan groeit ook erg snel. Uit de jungle gescheurd, wordt het tegenwoordig op enorme plantages gekweekt. Dit heeft een positief effect op het klimaat en creëert miljoenen banen in de armste landen ter wereld. Hele dorpen leven van rotanfabrieken of vinden banen van toonaangevende internationale fabrikanten die in Azië produceren. Dus de rotanboom is een enorme overwinning voor alle betrokkenen. Het belang van deze duurzame economie voor ontwikkelingslanden en opkomende landen wordt ook aangetoond door het VN-initiatief om 2009 uit te roepen tot het jaar van natuurlijke vezels.
In Azië, vooral in de zuidoostelijke regio's, zijn stengels en grassen altijd de bestaansmiddelen van mensen geweest. Ze leveren de grondstof voor huizen, hekken, matten en bijna alle dagelijkse voorwerpen.
De eerste exotische fauteuils, banken en tafels met koopvaardijschepen van de Engelsen, Portugezen en Nederlanders arriveerden in de 18e eeuw in Europa . Tijdens het koloniale tijdperk werden de Aziatische sieraden een model voor de lokale fabrieken. Ze waren gefascineerd door hun exotisme, hun lichtheid, maar vooral door het materiaal: de tropische planten waren ongewoon flexibel. Ze buigden zonder te breken - naar een worp waar Holz niet bij kwam. En in vergelijking met de wilg die in dit land gebruikelijk is, konden de ambachtslieden veel meer filigraan met hen vlechten.
Vlechten is een van de oudste ambachtelijke tradities van de mensheid en er zijn net zoveel weeftechnieken en patronen als mensen. Tot op de dag van vandaag worden rieten meubels handmatig geproduceerd. Omdat machines noch handigheid noch intuïtie hebben om het meeste uit het materiaal te halen. Vlechten hebben ongeveer tien dagen nodig om een meubelstuk te maken van de gemiddelde pijp, die drie tot zeven millimeter dik is. Elk rieten meubel is dus uniek met zijn eigen geschiedenis, zelfs als het in serie door fabrikanten wordt aangeboden. Ze gaan niet alleen over mooie meubels, maar ook over het idee erachter.
Loom is het enige vlechtwerk dat machinaal is gemaakt maar volledig recyclebaar is. Het is gemaakt van papier dat strak om een draad is gewikkeld en op een weefgetouw tot oppervlakken is geweven. Ze worden later uitgerekt op een frame. Toen de Britse fabrikant Lloyd Loom uitvond in 1917, was het een kleine revolutie. Loom overtuigd met zijn fijne mazen als on-board meubels van de Zeppelins, als kinderwagen en als een nobel interieur. Klassiekers van Lloyd Loom uit de jaren 1920 zijn tegenwoordig gewilde kamerdecoraties.
Sterk in de toekomst: de nieuwste ontwikkeling is om kunstvezels volgens oud vakmanschap met elkaar te verweven. Hula maakte een plons, de rotan lijkt bedrieglijk veel op elkaar. Het synthetische materiaal wordt gebruikt om designobjecten met de hand te maken, die, in tegenstelling tot het natuurlijke netwerk, regen en zelfs stormschade overleven.
