Foto: AFP / Getty Images
Voor het eerst kijkt de bergbeklimmer diep in zijn ziel
Een bezoek aan de beroemdste bergbeklimmer ter wereld. Openlijk, als nooit tevoren, spreekt hij over zijn bewogen leven en dood.
Het is een mooie, maar toch vrij frisse lentedag in Zuid-Tirol. Maar Reinhold Messner, 68, draagt alleen zijn shirt en jas als hij ons ontmoet voor een privéwandeling . In zijn huis in Bolzano, op Sigmundskron Castle. Hier, waar de bergsportlegende is aangekomen na de avonturen van zijn leven.
Meneer Messner, u bent alle achtduizend beklommen, leefde met het gevaar. Hoe voelt het leven als gepensioneerde?
Reinhold Messner: Pensioen is niet voor mij! "Het onmogelijke mogelijk maken" is mijn levensmotto. Vandaag run ik boerderijen en musea. Taken die me net zoveel voldoening geven als de bergen. Ik heb trouwens nooit in het pensioenfonds gestort. Er waren tijden dat ik niet dacht dat ik zelfs 70 jaar oud zou zijn ...
Mis je soms de speciale kick van het hooggebergte?
Reinhold Messner: Nee, ik ben met alles klaar. Ik kan dingen achterlaten die veel voor me hebben betekend.
Hoe voelt de angst voor de dood?
Reinhold Messner: Er is geen angst voor de dood. Als er iets gebeurt in de bergen, reageer je als een wild dier. Dan komt het instinct tot bloei en wordt het gedaan zodat we alles doen wat we kunnen om te overleven. En het instinct kan het zich niet veroorloven om doodsbang te zijn.
Hij raakt het rode pak aan waarmee hij ooit de Mount Everest beklom zonder zuurstofapparaat. Reinhold Messner wordt erg stil, verloren in zijn gedachten en herinneringen. Het lijkt erop dat hij weer aan de top van de wereld staat.
Wat is je nalatenschap?
Reinhold Messner: Mijn musea zijn mijn levenswerk, mijn nalatenschap. Ze zijn allemaal mijn levensbloed, veel herinneringen - mijn ontroerende leven.
Vertel ons alsjeblieft je grootste overwinning - en de ergste nederlaag ...
Reinhold Messner: Dat was zowel de "Nanga Parbat Expedition" in de Himalaya in 1970. Het overschrijden van deze berg was het gekste wat we ooit hebben gedaan. En mijn broer Günther († 24) moest betalen met zijn leven tijdens de afdaling.
In de kapel, die doet denken aan de overleden broer, blazen zachte tonen. Het is de melodie van "Blowin 'in the Wind" van Bob Dylan. Plots is Reinhold Messner erg ontroerd. Je kunt voelen dat het drama nog steeds ongelooflijk dicht bij hem staat vandaag.
Ben je echt bang voor de dood?
Reinhold Messner: Nee! Ik had momenten waarop ik er geen hoop op had er doorheen te komen. Maar er was geen angst. Integendeel. Het was alsof hij dood viel. Een soort redding. Ik heb ervaringen gehad met hoe ik mijn lichaam van bovenaf op me neerzag. Ja, ik ben eerder dood geweest ...
