Foto: Imago / Star Media / APress
kolom
Stefan Mross schrijft exclusief voor "Neue Post"
Beste lezers,
zelfs toen ik werd geboren, hadden mijn ouders een kleine poedel. Later een ruwharige teckel en een jachtterriër. Een tijd die me heeft gevormd - daarom bracht ik mezelf twee jaar geleden een vierbenige vriend in huis. "Zenzi", een teckel van een dwergkonijn, staat bijna altijd aan mijn zijde.
We hebben elkaar gezocht en gevonden. Ze begeleidt me naar al mijn uitvoeringen. Ze voelt plassen in de trein en in het vliegtuig ... uh ... teckel! Mijn geluk: met haar drie en een halve kilo past ze gewoon in je handbagage.
Natuurlijk moet ze aanwezig zijn op mijn "zondagen" weekend. Omdat ik met "Zenzi" heerlijk kan ontspannen. Een korte wandeling na de repetities - vooral in spannende tijden - is balsem voor de ziel.
Hoewel het hoofd vol van leren is, maakt het me alleen maar aan het lachen. Bovendien is ze erg knuffelig. Ze kan echter heel koppig zijn met alle liefde. Maar ik hou echt van deze eigenschap in haar.
Maar niet alleen ik: iedereen - mijn vrouw Susanne of mijn dochter Johanna - heeft veel plezier met haar. "Zenzi" is een belangrijk onderdeel van onze familie geworden. En als ze iets heeft gedaan, raas ik, maar een (teckel) blik is genoeg en ik vergaf haar alles.
Hallo en het beste, Stefan Mross
