Foto: Thinkstock
Een jonge vrouw werd verkracht. Bekende mensen geven haar de schuld.
In een club werd Sandra verkracht uit Stuttgart. Op haar blog vertelt ze hoe kennissen haar de schuld gaven voor de verkrachting.
"Twee jaar geleden moest ik een pijnlijke ervaring hebben. Tijdens een discotheekbezoek werden drugs gemengd in mijn alcoholvrije (!) Drankje en een man profiteerde ervan. Ik was helemaal buiten mezelf, niet in staat om recht te denken en mijn hoofd voelde als een explosie. Pas op de avond besefte ik wat er was gebeurd: ik ben verkracht . "
Sandra uit Stuttgart wilde niet meer zwijgen. Op haar blog 'anormaldisaster' vertelt ze over de ergste nacht van haar leven, de nacht van haar verkrachting . In een club was ze verbluft en misbruikt door een vreemde. Dat alleen was slecht, maar voor Sandra waren de reacties van haar vrienden nog erger toen ze hen over het incident vertelde.
"Je zou moeten denken dat nu het moment is aangebroken om mensen bij te staan. Probeer je te ondersteunen. Helaas moet ik je teleurstellen, want de meesten van jullie zullen er geschokt uitzien en vragen stellen die je laten wanhopen: waarom lette je niet op je drankje? Moest je XY opnieuw met de halslijn aankleden? Je weet dat je met je grote borsten ook zo'n aandacht trekt? Hoe kun je het hem kwalijk nemen dat hij een blonde met grote borsten wil eten? "
Het is verschrikkelijk, maar het gebeurt steeds opnieuw. Verkrachtingsslachtoffers krijgen een medeplichtigheid . Bekend is dat vrienden of verdedigers van de daders hen beschuldigen van een dergelijk misdrijf door hun uiterlijk, hun kleding of hun gedrag. Niet altijd direct, meestal nogal subtiel, door middel van passende vragen. De impact van dergelijke twijfelachtige vragen op opera kan verwoestend zijn.
Sandra zegt: "Ik heb het lang geloofd. Ik dacht dat het aan mij lag. Ik dacht dat ik gedeeltelijk de schuld had. Een meisje vertelde me ooit dat ik veel te mooi was en dat is waarom het mij overkwam. Ik had mezelf meteen in een ander lichaam willen stoppen, al was het maar omdat ik het had kunnen doen. "
Twee jaar lang probeerde ze op verschillende manieren om te gaan met wat er gebeurde en de sombere gedachten. Soms ging ze buitensporig vieren, soms helemaal niet. Ze dacht veel na en vroeg zich af of het echt haar eigen schuld was dat een man het niet kon laten om haar tegen haar wil te misbruiken. Toen trok ze een grens.
"Het kostte me twee jaar om op dat punt te komen. Twee jaar vanwege een nacht. De tijd heeft me veranderd en ik zal zeker niet zo gemakkelijk vrienden met disco's kunnen maken. Maar ik weet nu dat het niet mijn schuld was. Zelfs als ik naakt over straat loop, heeft niemand het recht mij lastig te vallen of te verkrachten. Niemand heeft het recht om me te vertellen wat ik met mijn cupmaat moet dragen en wat niet. Niemand heeft ooit het recht om mij tegen mijn wil aan te raken. "
We zijn blij dat Sandra de twijfel heeft kunnen afschudden. Omdat één ding zeker is: een diepe decollete, een verleidelijke glimlach of een kort rokje zijn er veel, maar zeker geen uitnodiging tot verkrachting!
