Foto: iStock
Moeder redt onbewust haar wonderbaby
Na de geboorte wordt haar baby dood verklaard. Maar dan doet zijn moeder iets dat ze gebruikt om haar kind onbewust te redden!
Wanneer Karen Wollmann zwanger wordt, is de vreugde van het gezin onbeperkt. Ze is al bevallen van twee gezonde kinderen die nu een kleine broer of zus hebben. Zelfs voordat de baby wordt geboren, is de naam al duidelijk: Renner moet het nieuwe familielid worden genoemd.
Maar een echografisch onderzoek bracht korte tijd later het gezin terug naar de vloer met een tragische boodschap. Renner diagnosticeert het syndroom van Down, maar dat is niet het probleem. Zijn lichaam zit vol met waterretentie, de artsen verwachten het ergste: ze bereiden Karen voor dat haar baby waarschijnlijk doodgeboren zal worden. De familie is geschokt. Maar ze willen hun hoop niet opgeven omdat de baby nog steeds in de buik van de moeder leeft.
In de 35e week is het gedaan: Renner is geboren door een keizersnede. Het is het moment van beslissing. Wanneer de artsen de baby uit de maag halen, is het heel stil. Het schreeuwt niet. Maar dan zien ze iets ongelooflijks: Renner ademt!
Meteen wordt de pasgeborene op de intensive care behandeld, de moeder heeft geen hoop meer: ze kan het kind niet redden met het lijk . Renners lichaam zit vol water, zijn nieren zijn te zwak.
De artsen geven de kleine niet meer dan twaalf uur, als zijn nierfunctie niet verbetert. Karen is overstuur. Ze ervaart een emotionele achtbaan en na opluchting dat haar baby tegen alle verwachtingen in ademde, volgt de volgende tegenslag. De moeder heeft maar één wens: haar dode kind minstens één keer in haar armen houden. Dat dit de redding is voor de kleine, vermoedt ze niet.
Vier uur lang hangt de wanhopige vrouw met haar baby in een schommelstoel, houdt het stevig in haar armen en geniet elke seconde van hem. Karen weet dat dit de eerste en laatste keer kan zijn dat ze haar derde kind weegt.
De volgende keer dat de artsen Renner zoeken, kunnen ze niet uitleggen waar ze naar kijken. De waarden van de kleintjes verbeteren voortdurend. Het kind overleeft, in tegenstelling tot alle voorspellingen, de nacht. Maar dat niet alleen: van dag tot dag wordt de wonderbaby beter. De enige behandeling die het kind ondertussen krijgt, weegt in de armen van zijn moeder. Onbewust redde ze haar baby met de wens om haar in haar armen te houden.
Zulke wonderen gebeuren steeds opnieuw waarbij fysieke nabijheid een baby onverwacht kan redden. De zogenaamde kangoeroemethode wordt vaak gebruikt bij premature baby's, waarvan de waarden ongelooflijk snel kunnen verbeteren door direct huidcontact. Een precieze verklaring voor het herstel van de baby's door contact met de moeder bestaat nog niet, maar de lichaamswarmte en stimulatie van de zintuigen zouden een belangrijke rol moeten spelen bij het herstel.
Tegenwoordig is de wonderbaby, die nog als een doodgeboorte in de maag werd voorspeld, twee jaar oud en gezond. Zijn moeder redde haar kind zonder het op dit moment te weten, door haar instinct te volgen.
