Foto: Getty Images
"We wisten het meteen - dit is voor altijd bij ons"
Momenteel zijn ze bezig - Marianne & Michael werken aan een nieuw album, plannen een tournee, treden op. Zoals nu, op "opnieuw zondagen". Daar, in het Europa-Park Rust, namen de twee folkmuzieksterren hun tijd voor ons. En praatten over de toekomst, de verjaardag van hun liefde - en hoe het allemaal begon ...
Gefeliciteerd - 40 jaar samen! Hoe heb je het gevierd?
Marianne : Mijn man nodigde me uit voor een champagneontbijt in een Schwabingcafé. Thuis gaf hij me 40 rode rozen. En 's avonds hadden we een barbecue met de kinderen. Daarna reden Michael en ik drie dagen naar Oostenrijk en waren gewoon blij.
En toen - was het liefde op het eerste gezicht?
Michael : "Dat kun je al zeggen."
Marianne: Het was 17 juli 1973, onze introductiedag. Michael was op zoek naar een duetpartner, we ontmoetten elkaar voor het restaurant "Münchner Platzl" - hij kwam van een afstand naar me toe, ik vond hem zo sympathiek. En zo knap ...
Michael: ... en ik dacht logisch hetzelfde! We wisten allebei hetzelfde - dit is voor altijd bij ons.
Marianne: We hebben elkaar die avond ook gekust. Daarna waren we bijna veertien dagen onafscheidelijk. Toen verhuisde hij rechtstreeks naar mij, met mijn ouders, waar ik toen nog woonde.
Wat verandert er in de liefde als je zo lang samen bent?
Marianne: Je wordt geduldiger, accepteert of houdt zelfs van de fouten. Michael weet: Met mijn gevoel voor orde heb ik problemen, ik vind nooit de sleutels, nooit mijn mobiele telefoon - het is gewoon weer weg. Ik ben soms een beetje onthutst.
Maar niet op het werk: in de herfst komt je nieuwe album.
Michael: Ja, we gaan volgende week terug naar de studio. Het gaat over waarden, over levensvreugde, de liedjes gaan goed met ons samen. Maar er zullen ook enkele doordachte stukken zijn.
Marianne: We hebben er droevige ervaringen in verwerkt, zoals de dood van de ouders. Naarmate je ouder wordt, realiseer je je dat het meetlint niet zo lang meer is, je vrienden van dezelfde leeftijd verliest, of je plotseling ernstig ziek wordt. Plots studeer je ook doodsbrieven. Dat interesseerde me niet eerder.
Serieus is ook uw toewijding aan kansarme kinderen, die later een goede schoolafstuderen mogelijk maken.
Michael: Ja, daar werk ik aan, via de Lions Club. Dat vind ik erg belangrijk. Ik ben zelf heel arm opgegroeid, we hadden echt niet veel.
U bent uw tv-programma's enkele jaren geleden kwijtgeraakt - kunt u deze verandering vandaag positief zien?
Michael: Nou, we waren toen net als de hamster, we keken niet naar links en rechts vanwege al het werk.
Marianne: Nou, het heeft ons als koppel veel gebracht, we genieten van de tijd die we vandaag voor elkaar hebben. Het is een nieuw leven, waar we erg blij mee zijn. En we wilden nooit vuile was doen, we zeiden altijd: we zijn dankbaar voor het grote succes dat we hebben gehad. En nu beginnen we langzaam!
