Foto: David Fabus / Facebook
Na de dood: bericht van de overleden zoon
Zijn zoon stierf op achtjarige leeftijd. Vijf maanden na zijn dood doet zijn vader een oprechte ontdekking.
Joey Fabus was ooit een normale jongen. Hij ging naar school, speelde honkbal met zijn vrienden en droomde ervan politieagent te worden. Maar plotseling wordt zijn leven snel gespeeld. De reden is tragisch: Joey heeft niet de tijd om te wachten met zijn dromen.
In april 2014 komt haar zoon bij zijn ouders met een ongewone aandoening. Joey ziet alles twee keer. Meteen gaan ze naar een oogarts, maar dit gaat verloren. Voor de zekerheid stuurt hij het gezin naar het ziekenhuis. Een routineonderzoek moet ernstige ziekten uitsluiten. Helaas bestaat er niet zoiets als verlichting: bij Joey wordt een diffuus intrinsiek ponsglioom vastgesteld, een ongeneeslijke hersentumor.
Geplaatst door David Fabus op dinsdag 26 augustus 2014
De ziekte, waarvan de familie nog nooit eerder had gehoord, domineerde haar leven vanaf dat moment. Het ene moment leek hij in goede gezondheid te zijn - het volgende moment had haar zoon nog maar een paar maanden te leven tot zijn dood.
Zijn ouders proberen vooruit te kijken. Ze willen Joey's vrije tijd zo geweldig mogelijk maken en al zijn dromen vervullen. Ze ondervinden ongelooflijke steun. Heel Pittsburgh zit achter de familie, onderweg wil je "Joey-sterk blijven!", De jongen is een symbool van de wil om te leven.
Gepost door David Fabus op zaterdag 19 juli 2014
Wanneer zijn liefste wens om politieagent te worden bekend wordt, organiseert de politie een speciale gebeurtenis: ze zweren de 8-jarige in dienst. Zo komt de droom van Joey uit: naast een echte agent mag hij patrouilleren, verkeerskaartjes schrijven en zelfs het bombardement bezoeken. Heel Pittsburgh probeert de jongen te laten vergeten dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft.
Gepost door David Fabus op woensdag 24 juni 2015
Maar de tumor wordt steeds merkbaarder. Joey kijkt angstig toe terwijl zijn lichaam verandert. Hij staat machteloos, de ziekte blijft hem beperken. Zijn vader is tegelijkertijd zijn beste vriend - hij verlaat de kant van zijn terminaal zieke zoon niet en probeert hem te troosten.
Gepost door David Fabus op woensdag 4 februari 2015
Gepost door David Fabus op zondag 29 maart 2015
Op 21 januari 2015 sterft Joey op achtjarige leeftijd. Hoe 'Joey-sterk' hij ook was, de tumor was sterker. Zijn begrafenis is een bewijs van wat een geliefde jongen Joey was: talloze politieagenten en inwoners lijken hem een laatste respect te betuigen.
Gepost door David Fabus op zondag 15 februari 2015
#Respect
Geplaatst door Bam Margera op maandag 30 maart 2015
Maar dat is niet het einde van het verhaal . J oey leeft voort in de harten van talloze mensen, vooral zijn vader, die sinds de dood van zijn zoon dagelijks aan hem denkt. Na vijf maanden ontdekt hij iets ongelooflijks. Hij ruimt de tuin op. Op een geheime plek, in de verste hoek van de schuur, kun je de naam Joey lezen. Het was zijn zoon die zich hier onsterfelijk maakte voordat hij stierf. Zijn vader plaatste de foto op Facebook en zei: "Hartverscheurende herinneringen aan mijn vriend Joey, waar ik ook kom."
Gepost door David Fabus op zondag 5 juli 2015
Na zijn dood zou Joey een symbool van kracht moeten worden. Zijn ouders hebben een stichting genaamd "Joey Fabus Childhood Cancer Foundation" opgericht, waarmee donaties worden verzameld. Het geld gaat naar onderzoeksinstellingen - misschien kan ooit een ander kind ermee worden geholpen.
